Ultrafiolet: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ultrafiolet''', '''nadfiolet''', '''promieniowanie ultrafioletowe''', '''promieniowanie nadfioletowe''' (skrót '''UV''') – [[promieniowanie elektromagnetyczne]] o [[długość fali|długości fali]] od 10&nbsp;[[nanometr|nm]] do 380 nm<ref name=":0">{{Cytuj|autor=Elżbieta Skórska|tytuł=Oddziaływanie słonecznego promieniowania ultrafioletowego na organizm człowieka|czasopismo=KOSMOS|data=|wolumin=65 (4)|s=657-667|url=http://kosmos.icm.edu.pl/PDF/2016/657.pdf}}</ref> (niektóre źródła za&nbsp;ultrafiolet przyjmują zakres 100–400 nm{{r|iso}}), niewidzialne dla człowieka. Promieniowanie ultrafioletowe są to fale krótsze niż [[światło widzialne|promieniowanie widzialne]] i dłuższe niż [[promieniowanie rentgenowskie]]. Zostało odkryte niezależnie przez niemieckiego fizyka, [[Johann Wilhelm Ritter|Johanna Wilhelma Rittera]]{{r|Ritter}}, i brytyjskiego chemika, [[William Hyde Wollaston|Williama Hyde'a Wollastona]], w 1801 roku{{r|Wollaston}}.

Słońce [[emisja promieniowania|emituje]] ultrafiolet w zakresie UV-A, UV-B i UV-C ([[promieniowanie słoneczne]]), ale [[atmosfera ziemska|ziemska atmosfera]] [[absorpcja (optyka)|pochłania]] całkowicie UV-C oraz część UV-B w [[Ozon|warstwie ozonowej]]<ref name=":0" />. W efekcie około 97% ultrafioletu, który dociera do powierzchni Ziemi, to UV-A.