88 175
edycji
Wycofano ostatnie 2 zmiany treści (wprowadzone przez 5.172.234.34) - oficjalnych było 52
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z internetu mobilnego Z wersji mobilnej |
Emptywords (dyskusja | edycje) (Wycofano ostatnie 2 zmiany treści (wprowadzone przez 5.172.234.34) - oficjalnych było 52) |
||
|
| zakończenie kariery = 1979
| trener =
| S turnieje =
| S ranking = '''1'''
| S AO = '''W''' (1960, 1962, 1969)
Po reformie tenisa w 1968, kiedy dopuszczono do rywalizacji wielkoszlemowej dotychczasowych zawodowców, został pierwszym mistrzem Wimbledonu w erze "open". W 1969 po raz drugi w karierze skompletował Wielkiego Szlema, pokonując w finałach poszczególnych imprez [[Andrés Gimeno|Andrésa Gimeno]] (Australian Open), Kena Rosewalla ([[French Open]]), [[John Newcombe|Johna Newcombe'a]] (Wimbledon) i [[Tony Roche|Tony Roche'a]] ([[US Open]]). W latach 1961-1970 ustanowił serię 31 zwycięstw w turnieju wimbledońskim, poprawioną po dziesięciu latach przez Szweda [[Björn Borg|Björna Borga]]. Jako pierwszy tenisista zawodowy przekroczył milion dolarów w oficjalnych zarobkach.
Poza turniejami wielkoszlemowymi wygrywał m.in. ''Italian Open'' w [[Rzym]]ie – dwukrotnie w singlu (1962, 1971), raz w deblu (1962). Łącznie triumfował w
Przyczynił się do pięciu triumfów Australii w Pucharze Davisa. Występował w barwach narodowych regularnie w latach 1959-1962, a także w 1973, kiedy po raz pierwszy dozwolono byłym profesjonalistom startować w Pucharze Davisa. Grał także w Pucharze Świata, przyczyniając się do zdobycia przez Australię tego trofeum w 1972, 1974 i 1975.
| |||