Analfabetyzm: Różnice pomiędzy wersjami

 

W 1914 na ziemiach polskich było: 57% analfabetów w zaborze rosyjskim, 40% w [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]] i 5% w zaborze pruskim. Według statystyk w Polsce w 1921 było 33,1% analfabetów, w 1931 – 23,1%.

 

Planową akcję likwidacji analfabetyzmu w Polsce przeprowadził w latach 1949-1952 rząd [[Polska Ludowa|Polski Ludowej]]. Pierwsze próby podjęto już w 1945 r. Departament Oświaty i Kultury Dorosłych Ministerstwa Oświaty opracował projekt dekretu o obowiązkowym nauczaniu analfabetów. Jednak dopiero ustawa z 7 lipca 1949 r. wprowadziła obowiązek bezpłatnej nauki dla analfabetów i półanalfabetów od 14 do 50 roku życia. Na [[Ludowe Wojsko Polskie]] również nałożono obowiązek nauczania żołnierzy odbywających służbę wojskową. Świadectwa ukończenia kursu otrzymało 618 298 osób. W 1952 r. sejm uchwalił zakończenie akcji<ref>Tadeusz Łepkowski, ''Mały słownik historii Polski'', Warszawa 1964, s. 170.</ref>. W 1958 rozpoczęto likwidację wtórnego analfabetyzmu, który stał się zjawiskiem marginalnym i wynosił w 1978 - 0,9%<ref>Tadeusz Łepkowski, ''Leksykon historii Polski po II wojnie światowej 1944-1997'', Warszawa 2003, s. 15.</ref>.