Roman Bratny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Andrzei111 (dyskusja | edycje) m drobne redakcyjne, ort. |
m drobne merytoryczne - konkrety z czasu wojny |
||
Linia 23:
== Życiorys ==
W 1942 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty Armii Krajowej, następnie związał się z O.W. Z.P.N. "[[Miecz i Pług]]” (Organizacja Wojskowa - Zbrojne Pogotowie Narodu)<ref name="pw">{{Cytuj stronę | url = https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/roman-mularczyk,55099.html | tytuł = Powstańcze biogramy - Roman Mularczyk | opublikowany = Muzeum Powstania Warszawskiego | data dostępu = 2017-11-07}}</ref>. Pierwszy tomik swojej poezji pt. "Pogarda" ogłosił pod pseudonimem "Roman Bratny" w 1944 r. W latach 1943-1944 współpracował z pismem "Kuźnia", a od 1944 r. był jednym z założycieli i redaktorem pisma literackiego ''[[Dźwigary (pismo)|Dźwigary]]''<ref name="pw"/>.
Walczył w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]] w Śródmieściu Południowym - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - 3. Rejon "Ratusz - Wojskowa Służba Ochrony Powstania - VI zgrupowanie WSOP - batalion "Bełt" - 2. kompania<ref name="pw"/>. Przebywał w [[obóz jeniecki|obozach jenieckich]] i po wyzwoleniu z niewoli przez pewien czas służył w Polskich Siłach Zbrojnych na terenie Francji<ref name="pw"/>.
Po wojnie studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie i był redaktorem ''Pokolenia'' (1946-1947), członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika ''[[Nowa Kultura (1950–1963)|Nowa Kultura]]'' (1950-1951), zastępcą redaktora tygodnika ''[[Kultura (1963–1981)|Kultura]]'' (1963-1971), a od 1975 kierownikiem literackim [[Teatr Powszechny w Warszawie|Teatru Powszechnego w Warszawie]]. Otrzymał nagrodę państwową II stopnia. W roku jubileuszu 45-lecia [[Ludowe Wojsko Polskie|LWP]] 12 października 1988 roku otrzymał Nagrodę I stopnia Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie literatury. Od 1949 roku był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]<ref>Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony robotników i Komitetu Samoobrony społecznej „Kor” 1976-1981, wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 128.</ref>.
| |||