Ablatyw: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 90.190.69.13) i przywrócono wersję 48870707 autorstwa Patelnia brak źródeł
Artykuł wprowadza w błąd. Staropolskiemu nie był znany ablatyw (ani też pra-bałto-słowiańskiemu). Wpływ łaciński też fałszywy - w większości j. słowiańskich występuje konstrukcja SUPER+GEN, pl. konstruckja z "od" to innowacja.
Linia 5:
Ablatyw jest charakterystyczny dla [[łacina|łaciny]], która jako jedyny język europejski przechowała ten [[przypadek]] z pierwotnego zestawu ośmioprzypadkowej deklinacji praindoeuropejskiej. Spełnia też rolę narzędnika i miejscownika na zasadzie [[synkretyzm przypadków|synkretyzmu przypadków]] (w łacinie nie ma oddzielnego narzędnika, a miejscownik jest w zasadzie w zaniku) i poza tym ma funkcję syntaktyczną [[okolicznik]]a, czyli odpowiada na cały wachlarz pytań okolicznikowych, np. ''ablativus qualitatis'' (jaki?), ''ablativus instrumenti'' (czym?), ''ablativus auctoris'' (przez kogo?), ''ablativus temporis'' (kiedy?), ''ablativus modi'' (jak?), ''ablativus pretii'' (za ile?) - dużą część tych funkcji w języku polskim pełnią: narzędnik, miejscownik, dopełniacz lub wyrażenia okolicznikowe.
 
Jako osobny przypadek występuje ablatyw także w [[sanskryt|sanskrycie]] i w [[język awestyjski|awestyjskim]]. WWystępuje w [[językiJęzyki słowiańskietureckie|językach słowiańskichturańskich]] ablatyw(między zlałinnymi sięw z[[Język dopełniaczem.tatarski|języku Przykładem użyciatatarskim]]), ablatywutakże w archaicznejniektórych polszczyźnie[[języki jestugrofińskie|językach przysłowieugrofińskich]] ''gość nienp. w porę[[język gorszyfiński|języku Tatarzyna''fińskim]], wgdzie znaczeniuoznacza ''ododdzielenie Tatarzyna''.desygnatów Jestlub toodchodzenie w typowysytuacji, znanygdy zjeden gramatykiznajduje łacińskiej,się nad drugim: ''ablativusOta kissa comparationispöydältä!'' (porównawczy). Weweź współczesnejkota polszczyźnieze jegostołu! funkcję(kot przejąłbył dopełniaczwcześniej zna przyimkiem ''od''stole).
 
Występuje w [[Języki tureckie|językach turańskich]] (między innymi w [[Język tatarski|języku tatarskim]]), także w niektórych [[języki ugrofińskie|językach ugrofińskich]] np. w [[język fiński|języku fińskim]], gdzie oznacza oddzielenie desygnatów lub odchodzenie w sytuacji, gdy jeden znajduje się nad drugim: ''Ota kissa pöydältä!'' – weź kota ze stołu! (kot był wcześniej na stole).
 
== Język tatarski ==