Arseniusz IV (patriarcha Serbii): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: porządkuję parametry szablonu {{Władca}}
drobne techniczne, WP:SK+ToS+mSK
Linia 1:
{{Duchowny infobox
|imię i nazwisko =
|imię i nazwisko oryginalne =
|imię przybrane = Arseniusz
Linia 27:
|data ordynacji =
|data święceń = do 1725
|data nominacji =
|data sakry = do 1725
|data patriarchatu = 1725
Linia 52:
|biskupi współkonsekrowani =
}}
'''Arseniusz''', nazwisko świeckie Jovanović Šakabenta lub Šakabenda (ur. 1698 w [[Peć|Peci]], zm. 18 stycznia 1748 w [[Sremski Karlovci|Sremskich Karlovcach]]) - [[Serbia|serbski]] biskup [[prawosławie|prawosławny]] i działacz narodowy, 28. patriarcha [[Serbski Kościół Prawosławny|Serbskiego Kościoła Prawosławnego]].
 
'''Arseniusz''', nazwisko świeckie Jovanović Šakabenta lub Šakabenda (ur. 1698 w [[Peć|Peci]], zm. 18 stycznia 1748 w [[Sremski Karlovci|Sremskich Karlovcach]]) - [[Serbia|serbski]] biskup [[prawosławie|prawosławny]] i działacz narodowy, 28. patriarcha [[Serbski Kościół Prawosławny|Serbskiego Kościoła Prawosławnego]].
 
Wspierał walkę Serbów przeciwko Turkom. Po podpisaniu [[pokój belgradzki|pokoju belgradzkiego]] kończącego [[Wojna rosyjsko-turecka (1735-1739)|wojnę rosyjsko-turecką 1735-1739]], przekazującego ziemie serbskie na powrót pod panowanie tureckie, przekroczył granicę turecko-austriacką razem z uchodźcami serbskimi (druga [[wielka wędrówka Serbów]]). Ze swojej rezydencji w Peci dotarł do [[Belgrad]]u 17 września 1737, następnie udał się do [[Sremski Karlovci|Sremskich Karlovców]], w grudniu tego samego roku udał się do [[Wiedeń|Wiednia]]<ref name="ist36">Đ. Slijepčević, Istorija Srpske Pravoslavne Crkve, t. II, JRJ, Beograd 2002, s.36-40</ref>. 21 października 1741 cesarzowa [[Maria Teresa Habsburg|Maria Teresa]] potwierdziła jego prawa do dalszego posługiwania się tytułem patriarchy serbskiego oraz zarządzania [[metropolia karłowicka|metropolią karłowicką]], a zatem jego zwierzchnictwo nad serbskimi prawosławnymi administraturami w Austrii. Dwa lata później cesarzowa potwierdziła także wszystkie przywileje nadane w przeszłości metropolii karłowickiej<ref name="ist36"/>. W 1746 patriarsze zabroniono jednak organizowania nowych monasterów w Austrii oraz nadawania majątków już istniejącym wspólnotom mniszym<ref name="ist36"/>. Hierarcha rezydował w Sremskich Karlovcach, gdzie urządził na swoje potrzeby wystawną siedzibę<ref name="ist36"/>, przy której istniała także szkoła duchowna<ref>Đ. Slijepčević, Istorija Srpske Pravoslavne Crkve, t. II, JRJ, Beograd 2002, s. 75</ref>. Nie angażował się w tworzenie serbskich szkół duchownych, po części z braku środków, po części zaś z powodu niedoceniania znaczenia edukacji dla rozwoju serbskiego narodu<ref>Đ. Slijepčević, Istorija Srpske Pravoslavne Crkve, t. II, JRJ, Beograd 2002, s. 76</ref>.
Linia 64 ⟶ 63:
|poprzednik = [[Mojżesz (patriarcha Serbii)|Mojżesz]]
|funkcja = Patriarcha serbski (z siedzibą w Peći)
|lata = 1725 - 1737
|następca = [[Joannicjusz III (patriarcha Serbii)|Joannicjusz III]]
}}
Linia 70 ⟶ 69:
|poprzednik = [[Wincenty (Jovanović)]]
|funkcja = Patriarcha serbski (karłowicki)
|lata = 1737 - 1748
|następca = [[Izajasz (Antonović)]]
}}
 
[[Kategoria:Urodzeni w 1698]]
[[Kategoria:Zmarli w 1748]]