Stanisław Płoski: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Życiorys ==

 

W [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej w 1939 roku]] uczestniczył w cywilnej obronie Warszawy. Już od jesieni 1939 r. działał w [[Służba Zwycięstwu Polski|Służbie Zwycięstwu Polski]]. Początkowo zajmował się nasłuchem stacji radiowych, zaś do marca 1940 r. kierował Wojskowym Biurem Historycznym, w strukturach [[Biuro Informacji i Propagandy|Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej]]. Wydawał miesięcznik "Insurekcja". Wraz z płk. [[Alojzy Horak|Alojzym Horakiem]] redagował od 10 czerwca 1940 r. pismo "Żołnierz Polski w Kampanii Wrześniowej", które drukowane było początkowo jako dodatek do "Wiadomości Polskich". Od numeru 32 z listopada 1941 r. dodatek ukazywał się pod zmienionym tytułem - jako miesięcznik "Żołnierz Polski w Drugiej Wojnie Światowej". ''Zmiana ta'' – pisano w artykule redakcyjnym – ''wywołana jest otrzymaniem pierwszych relacji o czynach wojennych naszego żołnierza walczącego na obczyźnie'', co znalazło odzwierciedlenie w treści, pojawiły się bowiem wspomnienia z innych frontów, jednak tematyka wrześniowa nadal dominowała. Od 1942 r. pismo – kierowane w dalszym ciągu przez Stanisława Płoskiego – było dodatkiem do "Żołnierza Polskiego". Ostatni, pięćdziesiąty czwarty numer, ukazał się w czerwcu 1944 r.

Od 1945 r. do 1950 r. był dyrektorem [[Instytut Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów|Instytutu Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów]]. Był aktywnym współpracownikiem Komisji Badania Zbrodni Niemieckich. Po rozwiązaniu Instytutu przez władze został skierowany do pracy w Archiwum Akt Dawnych. W 1953 r. powrócił do pracy naukowej obejmując Zakład Dokumentacji w Instytucie Historii PAN, a od 1957 r. Zakład Historii II Wojny Światowej IH PAN. W 1954 r. mianowany docentem, a w 1959 r. profesorem nadzwyczajnym.

 

 

== Rodzina ==