Wapiennik (budowla): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Galeria: drobne techniczne
Linia 7:
Wapienniki rozgrzewano do temperatury 900-1000 °C najczęściej pozyskiwanym z pobliskich lasów [[Drewno (botanika)|drewnem]] lub [[węgiel kamienny|węglem kamiennym]] (także [[torf]]em). Wkład ładowany był od góry za pomocą prostych, drewnianych konstrukcji.
 
Piec pracował w sposób ciągły. Otwór w górnej części [[Szyb (budownictwo)|szybu]] zasypywano na przemian warstwami kamienia wapiennego i paliwa. Wsad obsuwając się w dół [[Szyb (budownictwo)|szybu]] pieca był podgrzewany [[spaliny|spalinami]] ze strefy wypału, następnie węgiel ulegał zapaleniu inatomiast w strefie wypalania, gdzie temperatura dochodziła do 1200 °C, Wapieńwapień ulegał rozkładowi według reakcji:
 
: [[węglan wapnia|CaCO<sub>3</sub>]] + ciepło → [[tlenek wapnia|CaO]] + [[Dwutlenek węgla|CO<sub>2</sub>]]
 
Szyb pieca wapiennego w swojej górnej części miał nadbudowany zwężającymzwężający się kominemkomin z cegły, w celu uzyskania większego ciągu i szybszego przebiegu procesu wypalania. Ponieważ proces ten wymaga utrzymania wysokiej temperatury, szyb pieca izolowany był z zewnątrz warstwą ziemi. Ściany wapiennika wzmacniano dodatkowo grubymi, metalowymi prętami. Wypalany surowiec zsypywał się w dół szybu w przeciwprądzie do ruchu gorącego powietrza.
DwutlenekWytworzony węglaw procesie CO<sub>2</sub>,rozkładu zedwutlenek spalinamiwęgla uchodził do atmosfery ze spalinami, a wapno palone ochłodzone w dolnej części pieca, było wybierane przez dolny szyb jako gotowy produkt.
 
== Galeria ==