Arystoteles część swojej pracy poświęcił optyce,; jego praca wyróżniała się na tle pozostałych prac w tych czasach ponieważ odrzucił on koncepcję w której do obserwacji obiektu służyły cząstki wysyłane przez ludzkie oko. Najwcześniejszy zanotowany przypadek użycia [[Kamera otworkowa|camera obscura]] może być znaleziona w dokumentacji Arystotelesa dotyczącej takiego urządzenia w 350 p.n.e. w Problemata. Urządzenie Arystotelesa zawierało dysk z jedną małą dziurką która umożliwiała dotarcie światłu słonecznemu dotarcie do ekranu oraz naczynie które izolowało ekran od światła (analogicznie do soczewki we współczesnych kamerach). Arystoteles użył swojego urządzenia do obserwacji słońca i zauważył że bez względu na kształt dziurki, słońce zawsze będziewyświetla się wyświetlało jako okrągły obiekt. Dzięki temu zaproponował hipotezę że światło porusza się po liniach prostych. W współczesnych kamerach to urządzenie jest analogiczne do soczewki.
