Przeszczepienie szpiku kostnego: Różnice pomiędzy wersjami

* Przeszczepienie '''niemieloablacyjne''' (poprzedzone „zredukowanym” kondycjonowaniem, NST) – podana chemioterapia (lub radioterapia) nie niszczy komórek nowotworowych ani układu krwiotwórczego biorcy. Jej zadaniem jest jedynie spowodowanie głębokiej immunosupresji, która uniemożliwia odrzucenie przeszczepu. Za „zniszczenie” układu krwiotwórczego biorcy i resztkowej choroby nowotworowej odpowiadają limfocyty T dawcy zawarte w przeszczepianym materiale. Ta metoda może być więc stosowana jedynie w przeszczepieniach allogenicznych. Pacjent przechodzi przez okres „chimeryzmu częściowego”, kiedy jego układ krwiotwórczy składa się z dwóch populacji komórek – własnych i pochodzących od dawcy. Dopiero osiągnięcie etapu „chimeryzmu całkowitego”, kiedy cała hematopoeza pochodzi od komórek macierzystych dawcy, oznacza przyjęcie się przeszczepu. Dopiero wówczas rozwija się również reakcja przeszczep przeciw białaczce albo [[reakcja przeszczep przeciw guzowi|reakcja przeszczep przeciw guzowi]] (''graft versus tumour'' – GvT), która polega na tym, że pochodzące od dawcy limfocyty T eliminują resztkowe komórki nowotworowe. Celem wzmocnienia tej reakcji i przyspieszenia osiągnięcia całkowitego chimeryzmu, pacjentowi po przeszczepie podaje się infuzje limfocytów dawcy (''donor lymphocyte infusion'' – DLI). Ze względu na mniej agresywne kondycjonowanie przeszczepy niemieloablacyjne mogą być wykonywanie u pacjentów nieco starszych (nawet do 65–70 roku życia). Ryzyko związane z chemioterapią i radioterapią jest mniejsze, jednak ryzyko choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi takie samo, lub nawet wyższe (przy zastosowaniu DLI), jak przy tradycyjnym przeszczepieniu allogenicznym – dlatego nazywanie tej metody leczenia „miniallotransplantacją” jest błędne.