Bazyli (Ratmirow): Różnice pomiędzy wersjami

4 września 1944 został zwierzchnikiem wszystkich struktur prawosławnych na terenie [[Białoruś|Białorusi]], z tytułem [[eparchia mińska i słucka|arcybiskupa mińskiego i mohylewskiego]]. W grudniu tego samego roku udał się na Białostocczyznę, by nakłonić miejscowe duchowieństwo do uznania jego jurysdykcji; uzyskał takie deklaracje od duchownych dekanatów hajnowskiego, bielskiego i białostockiego [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|PAKP]]<ref name="mir"/>: księży [[Mikołaj Wincukiewicz|Mikołaja Wincukiewicza]], Józefa Guszkiewicza, Elizeusza Gierasimowicza i Jana Gromotowicza<ref name="ipn">K. Sychowicz, ''Władza ludowa a Kościół prawosławny w województwie białostockim 1944-1956'' [w:] red. J. J. Milewski, A. Pyżewska, ''Stosunki polsko-białoruskie w województwie białostockim w latach 1944-1956'', Warszawa 2005, Instytut Pamięci Narodowej, {{ISBN|83-89078-95-3}}, s.126-127.</ref>. Dwa miesiące później patriarcha moskiewski i całej Rusi [[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Aleksy I]] ogłosił powstanie eparchii białostockiej z arcybiskupem Bazylim jako ''locum tenens''. Dopiero w maju 1946 Patriarchat Moskiewski wycofał się z tej próby sprawowania jurysdykcji nad częścią terytorium PAKP. Również władze polskie zwalczały zwolenników powstania eparchii białostockiej - w 1946 zaginęło bez wieści kilku jego zwolenników<ref name="mir">E. Mironowicz, ''Autokefalia Kościoła prawosławnego w Polsce w 1948 r.'' [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik, ''Autokefalie Kościoła prawosławnego w Polsce'', Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2006, {{ISBN|978-83-7431-062-8}}, s. 166-167</ref>, m.in. księża Wincukiewicz iWłodzimierzi Włodzimierz Jemieljaniuk<ref name="ipn"/>. Pod naciskiem władz, niechętnych powstaniu struktur Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na terytorium Polski, popierający biskupa Bazylego wycofali się ze swoich deklaracji<ref name="ipn"/>.