Kara umowna: Różnice pomiędzy wersjami

Kara umowna nazywana jest też czasem odszkodowaniem umownym. Jest traktowana jako [[surogat]] odszkodowania. Wzmacnia ona pozycję wierzyciela i pełni funkcję dyscyplinującą wobec dłużnika. Jej zastrzeżenie w umowie jest o tyle korzystne dla wierzyciela że nie musi on wykazywać istnienia szkody ani jej wysokości. Jednak w przypadku gdyby zastrzeżona kara umowna była mniejsza niż rzeczywista szkoda a wierzyciel nie zastrzegł w umowie prawa do żądania odszkodowania przenoszącego wysokość kary umownej, nie może on żądać takiego odszkodowania. Jak jednak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 6 listopada 2003 r. (sygn. akt: III CZP 61/03) – „zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z obowiązku jej zapłaty w razie wykazania, że wierzyciel nie poniósł szkody”. Sąd nadał wskazanej uchwale moc zasady prawnej, co oznacza, że kara umowna może być naliczona zawsze, gdy ziściły się określone umową przesłanki związane z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy i to niezależnie czy druga strona poniosła w związku z tym jakiekolwiek negatywne konsekwencje<ref>{{Cytuj|url = https://www.prawos.pl/kary-umowne/|tytuł = Kary umowne – Szukaj i znajdź prawnika|opublikowany = Prawos.pl|data dostępu = 2016-02-11|język = pl-PL}}</ref>.

 

{{Przypisy}}