Imiona słowiańskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Rodzaje imion słowiańskich: poprawa cytatu |
|||
Linia 2:
== Charakterystyczne cechy ==
Charakterystyczną cechą imion [[Słowianie|słowiańskich]], wyróżniającą je spośród innych imion [[Indoeuropejczycy|ludów indoeuropejskich]], był niemal całkowity brak odwołań w używanych imionach do wyznawanych [[Religia Słowian|bogów]] (prawdopodobnie temat [[tabu]] albo też wynik etymologii u Słowian samego słowa ''bóg'' - według [[Aleksander Brückner|A. Brücknera]], [[Franciszek Sławski|F. Sławskiego]] o pierwotnym znaczeniu ''bogactwo, szczęście, dola'' - użytego np. w imieniu [[Bożydar (imię)|Bożydar]]). Ponadto, w odróżnieniu od imion rodzimych innych ludów indoeuropejskich, wśród imion słowiańskich nie występują elementy leksykalne związane z myślistwem, rybołówstwem, łowiectwem, hodowlą<ref name="delimata">Delimata, M., ''Dziecko w Polsce średniowiecznej'', Poznań 2004, {{ISBN|83-7177-361-7}}</ref>.
U [[Słowianie|Słowian]] zasadniczo nie stosowano imion związanych z bronią (imię [[Mieczysław]] to imię stworzone przez [[Jan Długosz|Jana Długosza]], który próbował w ten sposób wyjaśnić pochodzenie imienia [[Mieszko]]). Wśród imion złożonych nie spotyka się nazw zwierząt (wyjątkiem jest imię [[Wilkomir]], poświadczone jednak w tylko jednym źródle, w dodatku późnym).
Właściwe imiona nadawane były prawdopodobnie w czasie [[postrzyżyny|postrzyżyn]]. Miały one magiczne znaczenie i stanowiły życzenie - wróżbę dla osoby je noszącej. Dzieci zanim otrzymały swoje prawdziwe imię (w wieku około siedmiu lat) nosiły imiona zastępcze, pozornie umniejszające wartość dziecka, a tym samym chroniące je przed złymi mocami np. [[Niemoj]], Nielub, itp.
Imiona [[Słowianie|Słowian]] były abstrakcyjne. Ich zadaniem było zaopatrywanie młodych ludzi w cnoty niezbędne w boju albo w radzie plemiennej oraz do utrzymywania zgody i porządku. Miały również przypominać o szacunku dla starszych.
| |||