Kościół ewangelicko-augsburski w Wilnie: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszy luterański dom modlitwy został założony w 1555 przez Jana Wiklefabyła to drewniana świątynia ufundowana przez [[Mikołaj Radziwiłł|Mikołaja Radziwiłła]], która spłonęła w 1655 w pożarze. Nowa, murowana świątynia powstała w 1662 i przetrwała kilka mniejszych pożarów, w latach 1739–1744 kościół został przebudowany przez [[Jan Krzysztof Glaubitz|Jana Krzysztofa Glaubitza]] w stylu tzw. [[barok]]u wileńskiego. Jest to jednonawowy kościół o uproszczonej fasadzie z rokokowym szczytem. Charakteryzuje się czterokondygnacyjną wieżą, która dominuje nad budynkiem zboru. W środku znajdował się [[rokoko]]wy ołtarz autorstwa [[Jan Krzysztof Glaubitz|Jana Krzysztof Glaubitza]] z rzeźbami Marsellego. W 1872 dobudowano dzwonnicę. Po 1945 wyposażenie zboru uległo całkowitemu zniszczeniu, a władze komunistyczne urządziły tu salę do gry w piłkę. Po 1991 świątynia wróciła do ewangelików<ref name="walejko">{{Cytuj książkę | nazwisko = Wałejko (z zespołem red. ks. Marek Borysiak, Anna Franko, Irena Jutkiewicz i Katarzyna Jutkiewicz | imię = Krzysztof | tytuł = Praktyczny przewodnik po Wilnie | wydawca = Przedsiębiorstwo Wydawnicze "Krzysztof Wałejko" |data = Suwałki 2003 | strony = 131-132 | isbn = 8391897826}}</ref>.