Dzwonnica Iwana Wielkiego: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza dzwonnica zbudowana z kamienia stała na tym miejscu w 1329 i stanowiła część cerkwi Jana Klimaka pod Dzwonami. Obecna [[wieża]] pochodzi z lat 1505–1508, w pierwotnym stanie była jednak o wiele niższa i zwieńczona dwoma ośmiokątnymi [[szczyt (budownictwo)|szczytami]]. W latach 1532–1540 połączono dzwonnicę z analogicznym obiektem tego typu wzniesionym dla soboru Zaśnięcia Matki Bożej przez Pietroka Małego Friazina, [[Włochy|włoskiego]] architekta osiadłego w [[Rosja|Rosji]]. Do obecnej wysokości została podniesiona za czasów [[Borys Godunow|Borysa Godunowa]] w 1600, który podejmując tę budowę miał zamiar zatrudnić przy niej setki ludzi przybyłych do [[Moskwa|Moskwy]] w ucieczce przed klęską głodu. Po zakończeniu prac wydany został zakaz wznoszenia wyższych obiektów, zniesiony dopiero w XX wieku. W 42 lata później do wieży na polecenie [[patriarcha|patriarchy]] [[Filaret (patriarcha Moskwy)|Filareta]] dobudowano przybudówkę noszącą odtąd jego imię. W 1812 wojska [[Francja|francuskie]] zabrały część dekoracji oraz pierwotny krzyż z dzwonnicy. Krzyż ten według planów Napoleona miał zwieńczyć kopułę paryskiego Pałacu Inwalidów, ostatecznie jednak został zatopiony w którymś z jezior między [[Dorogobuż]]em a [[Smoleńsk]]iem w czasie odwrotu Wielkiej Armii<ref>"W końcu wszystko znajdą", ''Express Bydgoski'', 5 VIII 2009</ref>.

 

 

{{Przypisy}}