Serafin (Lade): Różnice pomiędzy wersjami

W 1929 lub w 1930<ref name="zarubieże"/> za zgodą władz radzieckich wyjechał do [[Niemcy|Niemiec]], gdzie – być może na osobiste polecenie metropolity [[Antoni (Chrapowicki)|Antoniego (Chrapowickiego)]]<ref name="zarubieże"/> – został przyjęty w poczet kapłanów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Jego święcenia biskupie uznano za ważne; w tym samym roku mianowany biskupem monachijskim i bawarskim (według innych źródeł: poczdamskim lub tegelskim)<ref name="zarubieże"/>, zaś w 1938 podniesiony do godności metropolity [[eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji)|berlińskiego i niemieckiego]] (według innych źródeł, bp Serafin otrzymał godność metropolity w 1942<ref name="zarubieże"/>). Po podbiciu [[Polska|Polski]] przez III Rzeszę zarządzał całym Kościołem prawosławnym na ziemiach [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], jednak już 23 września 1940 został odsunięty od tych zadań, gdy metropolita warszawski i całej Polski [[Dionizy (Waledyński)]] złożył przed [[Hans Frank|Hansem Frankiem]] deklarację lojalności wobec władz hitlerowskich. Grzegorz Pelica określa biskupa Serafina jako „umiarkowanie lojalnego” wobec nazistów<ref name="pelica"/>. Po usunięciu z urzędu wrócił do Monachium, gdzie w 1950 zmarł.

 

{{Przypisy}}