Józef Alicki: Różnice pomiędzy wersjami

Przebywał w Rzeczycy po rozwiązaniu [[Oddział Wydzielony Wojska Polskiego|oddziału]] mjra [[Henryk Dobrzański|Henryka Dobrzańskiego]]{{odn|Szymański|1986|s=164}}. Organizował tam wspólnie z ks. [[Edward Ptaszyński|Ptaszyńskim]] pluton konspiracyjny. Wyjechał jesienią 1940 roku w Miechowskie, gdzie jako instruktor wyszkolenia działał w konspiracji. Pracował od marca 1941 roku w wojskowym wywiadzie [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]{{odn|Szymański|1986|s=164}}. Po napaści Niemców na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] wyjechał w lipcu do [[Wilno|Wilna]] w grupie, która była zawiązkiem Ośrodka Północ I. Był kurierem, występował pod pseudonimem „Łukasz” i przywoził do centrali w [[Warszawa|Warszawie]] informacje. Otrzymał za czyny bojowe [[Krzyż Walecznych]]{{odn|Szymański|1986|s=164}}. Od połowy 1942 roku do maja 1944 roku pracował w wywiadzie [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] w [[Białystok|Białymstoku]], a następnie pełnił funkcję oficera do zleceń w dowództwie [[30 Dywizja Piechoty AK|30 Dywizji AK]]{{odn|Szymański|1986|s=165}}. Brał udział w walkach dywizji i pod Wyżarami był ranny. Odznaczony po raz drugi Krzyżem Walecznych i przedstawiony do odznaczenia [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Virtuti Militari]]{{odn|Szymański|1986|s=165}}. Mianowany podporucznikiem rozkazem dowódcy dywizji z dnia 14 sierpnia 1944 roku. Służył do jej rozwiązania{{odn|Szymański|1986|s=165}}.

 

{{Przypisy}}