Akt schodzący po schodach nr 2: Różnice pomiędzy wersjami

Jeśli ''Akt schodzący po schodach nr 2'' zgorszył zarówno krytyków jak i publiczność Nowego Jorku, to dlatego, że zakwestionował nominalne oczekiwania widza w stopniu większym, niż którakolwiek z wcześniejszych prac Duchampa. Odrzucenie obrazu przez Salon Niezależnych w 1912 roku i zamieszanie spowodowane jego wystawieniem na Armory Show w 1913 roku, stały się barometrem transgresywnego charakteru tego płótna{{odn|Judovitz|1995|s=26}}. Dezintegracja zmechanizowanej postaci i monochromatyczne tonacje były typowe dla malarstwa kubistycznego w tamtym czasie. Jednak sekwencyjne przedstawianie ruchu jako próby odwzorowania poruszania się i energii ciała przechodzącego przez przestrzeń wykraczało poza kubizm. Zainteresowanie Duchampa sporządzaniem statycznych faz poruszającego się obiektu było często porównywane do prac włoskich futurystów, którzy mieli obsesję na punkcie pojęć prędkości<ref name="Philadelphia Museum of Art" />.

 

{{Przypisy}}