Aleksy I Romanow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzup. |
uzup. |
||
Linia 42:
W [[1654]] Rosja zawarła w [[Perejasław Chmielnicki|Perejasławiu]] [[Ugoda perejasławska|unię z Ukrainą]], kierowaną przez [[hetman]]a [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]]. Było to równoznaczne z rozpoczęciem nowej [[Wojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny polsko-rosyjskiej]]. Wojska rosyjskie zajęły wtedy [[Smoleńsk]], całą [[Białoruś]] i część [[Litwa|Litwy]] z [[Wilno|Wilnem]]. Lecz zaraza, panująca w Rosji i [[potop szwedzki|napaść Szwedów na Rzeczpospolitą]], spowodowały wstrzymanie walk [[rozejm w Niemieży|rozejmem w Niemieży]], po czym także Rosja rozpoczęła wojnę ze Szwecją. Prowadzona ona była jednak ospale, zakończyła się rozejmem w [[1658]]. Po odejściu Szwedów z Rzeczypospolitej i uznaniu przez hetmana [[Iwan Wyhowski|Iwana Wyhowskiego]] jej zwierzchnictwa nad Ukrainą, car Aleksy wznowił wojnę z Polską. Zakończył ją dopiero [[rozejm andruszowski]] w [[1667]], w którym ostatecznie przyznane zostały Rosji ziemie smoleńskie, czernichowskie i siewierskie oraz cała Ukraina Zadnieprzańska wraz z Kijowem.
Z powodu ogromnej żarliwości religijnej i częstych modlitw nazywany był "najcichszym"<ref>Simon Sebag Montefiore, "Romanowowie 1613-1918", Warszawa 2016, s. 52.</ref>. Pod wpływem koterii ze swojego otoczenia zwanej "kółkiem krzewicieli pobożności" (do którego należał m.in. [[Nikon (patriarcha Moskwy)|patriarcha Nikon]]) Aleksy wprowadził zakaz używania instrumentów muzycznych, palenia tytoniu, organizowania "haniebnych przedstawień i zabaw", przeklinania i picia alkoholu, potępił rozwiązłość seksualną i zwolnił z dworskiej służby karłów, nakazując również spalenie na stosie na [[Plac Czerwony w Moskwie|Placu Czerwonym]] lutni jako "diabelskich" instrumentów<ref>Simon Sebag Montefiore, "Romanowowie 1613-1918", Warszawa 2016, s. 52-53.</ref>. W grudniu 1664 postanowił, że od tej pory każdy musi stosować nowe zasady obrządku prawosławnego według reform wprowadzonych przez Nikona, a niepokorni mieli być karani śmiercią. Wyroki wykonywano zwykle przez spalenie żywcem. Gdy księżna Jewdokija Urusowa i szlachcianka [[Fieodosija Morozowa]] (szwagierka Borisa Morozowa) odmówiły podporządkowania się, zostały wygnane, uwięzione, poddane torturom, a po odmowie przeżegnania się w nowy sposób zagłodzone na śmierć na polecenie Aleksego. Przywódca staroobrzędowców [[Awwakum Pietrow]] został zesłany, a jego żonę i dzieci na jego oczach pogrzebane żywcem.<ref>Simon Sebag Montefiore, "Romanowowie 1613-1918", Warszawa 2016, s. 65-66.</ref>
W latach [[1668]]-[[1671]] miały miejsce w Rosji liczne bunty i powstania chłopskie, wzniecane przeciwko pańszczyźnianemu uciskowi ze strony wielkich właścicieli ziemskich. Największy, pod przywództwem Stiepana Razina, miał charakter wojny chłopskiej, objął tereny nad dolnym Donem i prawie całe Powołże, trwał dwa lata. Zakończył się rozbiciem przez regularne wojska carskie i ciężkimi represjami wobec opozycji chłopskiej.
| |||