Monastyczne rodziny w buddyzmie chińskim: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Rodziny przekazu w chanie: lit., drobne redakcyjne
Linia 34:
Rodziny przekazu powstały w szkole chan i pojęcie przekazu Dharmy miała szczególne skojarzenia z tą szkołą, nawet wtedy, gdy inne tradycje buddyzmu w Chinach przyjęły podobne systemy. W okresie Song zrewitalizowała się szkoła [[tiantai]] ze swoimi własnymi rodzinami linii przekazu. Nieco później to samo stało się w szkole [[huayan]] i nawet w szkole [[Winaja Pitaka|winai]]. Chociaż tylko chan rościł sobie prawo do nieprzerwanej linii bezpośredniego przekazu łączącej chan z Buddą i chociaż linie przekazu chan zdominowały ten okres, to linie przekazu innych szkół osiągnęły zauważalny prestiż wśród elity okresu Song i nawet w jakimś stopniu rywalizowały z chanem{{odn|Schlütter|2008|s=60}}.
 
Członkowie linii przekazu stali się w okresie Song monastyczną elitą, ekskluzywną i prestiżową grupagrupą obdarzoną potężną [[charyzma|charyzmą]] i nieporównywalnym religijnym autorytetem. Rodzina przekazu stała się czymś zupełnie różnym od rodziny tonsurowej i także była kojarzona z innym typem klasztoru – klasztorem publicznym. Klasztor publiczny w okresie Song stał się legalną kategorią i był główną innowacją tego okresu. Większość, a być może nawet wszystkie, klasztorówklasztory publicznychpubliczne byłabyły oficjalnie powiązanapowiązane z konkretną szkołą buddyjską, a zatem opatami zostawali członkowie rodzin przekazu należących do odpowiedniej szkoły<ref group=uwaga>W Chinach jednak dekretem władz świeckich można było zmienić afiliację danego klasztoru publicznego.</ref>. Publiczne klasztory były szczególnie związane ze szkołą chan, inne powiązane były z tradycją tiantai{{odn|Schlütter|2008|s=60}}.
 
*Zobacz: [[Przekaz Dharmy]]