Hydrofor: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa
Linia 13:
Po włączeniu pompy do zbiornika pompowana jest woda, powodując zmniejszenie przestrzeni zajmowanej przez powietrze, a w rezultacie sprężenie powietrza. W momencie osiągnięcia zadanego [[ciśnienie|ciśnienia]] presostat wyłącza pompę. Zawór zwrotny uniemożliwia wypłyniecie wody ze zbiornika z powrotem do studni. Sprężone powietrze usiłuje wypchnąć wodę ze zbiornika, co daje ciśnienie w sieci wodociągowej. Po otwarciu zaworu poboru wody (np. [[kran]]u w mieszkaniu) powietrze wypycha wodę ze zbiornika, przez rury i [[Zawór (instalacje budowlane)|zawór]] na zewnątrz. Poziom wody w zbiorniku obniża się, ciśnienie powietrza spada. Po obniżeniu się ciśnienia do założonego minimalnego poziomu, presostat załącza pompę, ciśnienie wzrasta, aż do założonego maksymalnego i cykl powtarza się.
 
Wydajność pompy powinna być odpowiadać największemu godzinowemu poborowi wody, a wielkość zbiornika dobrana do ilości wody zużywanej, żeby zapewnić stabilne ciśnienie przy niezbyt częstym załączaniu/wyłączaniu pompy (przy zbiorniku kilkulitrowym, pompa będzie włączana w czasie każdego mycia rąk, napełnienie wanny lub prysznic powodowałyby pracę ciągłą).
Dzięki zbiornikowi można zdecydowanie wydłużyć żywotność pompy i silnika, które pracują wtedy w najlepszym dla siebie trybie pracy, bez częstych startów i zatrzymań. Taką rolę pełni hydrofor w instalacji bardzo małej np. domowej. W dużych stacjach wodociągowych z rozbudowaną [[sieć wodociągowa|siecią wodociągową]] hydrofor głównie przyjmuje nagły wzrost energii wyzwolonej np. załączeniem się pompy. Wykorzystuje się zjawisko ściśliwości gazów. Pełni rolę amortyzatora zmniejszając [[uderzenie hydrauliczne|uderzenia hydrauliczne]].