Kintarō: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa przek., drobne techniczne |
m lit. |
||
Linia 1:
[[Plik:Yoshitoshi The Giant Carp.jpg|thumb|Kintarō walczący z wielkim karpiem; obraz autorstwa [[Yoshitoshi]]]]
{{Nihongo|'''Kintarō'''|金太郎||imię własne tłumaczone jako "Złoty Chłopiec"}} – bohater [[Japoński folklor|japońskiego folkloru]].
Był dzieckiem o nadludzkiej sile, wychowywanym przez [[Yama-uba|górskie wiedźmy]] na górze Ashigara. Zaprzyjaźnił się ze zwierzętami żyjącymi na górze, a później, po złapaniu Shuten-dōji, przywódcy diabłów [[oni]], potwora pustoszącego okolicę góry Ōe, stał się wiernym poddanym [[Yorimitsu Minamoto]] (Minamoto no Yorimitsu lub Minamoto no Raikō), przyjmując imię {{nihongo|'''Kintoki Sakata'''|坂田公时|Sakata Kintoki|}}.
Jest popularnym bohaterem opowiadań [[mukashi-banashi]] lub [[otogi-banashi]], przedstawień w teatrach [[nō]] i [[kabuki]].
Praktykowanym zwyczajem w Japonii jest darowanie chłopcom na [[Tango no sekku|Dzień Dziecka]] lalki przedstawiającej Kintarō z nadzieją, iż staną się oni równie odważni i silni jak on.
Linia 10:
== Legenda ==
Podobnie jak w przypadku innych, japońskich bajek i przypowieści, istnieje wiele wersji historii o dzieciństwie i życiu Kintarō. W jednej z nich, był wychowywany przez matkę, księżniczkę Yaegiri, córkę bogatego człowieka o imieniu Shiman-chōja, w miejscowości Jizodo, w pobliżu góry Kintoki.
Z kolei w innej wersji, jego matka urodziła go w dzisiejszej [[Sakata|Sakacie]]. Była zmuszona do ucieczki z domu ze względu na walkę pomiędzy mężem a wujem i dlatego zamieszkała w lasach w pobliżu góry Kintoki, aby wychować syna.
W trzeciej wersji, prawdziwa matka Kintarō zostawiła dziecko w dziczy lub zmarła i osierociła go, a on sam został wychowany przez górskie wiedźmy [[Yama-uba]] (inna wersja mówi iż matka Kintarō, która wychowywała go w dziczy ze względu na swój mizerny wygląd, była nazywana Yama-uba). W najbardziej fantazyjnej wersji opowieści, Yama-uba była matką Kintarō, impregnowaną przez uderzenie pioruna wysyłanego przez czerwonego smoka z góry Ashigara.
Wszystkie legendy zgadzają się co do tego, że Kintarō jako małe dziecko był aktywny i niezmordowany, pulchny i rumiany, ubrany tylko w śliniaczek ze znakiem [[kanji]] oznaczającym "złoto" (金). Jego bronią był topór (''ono'' lub ''masakari''). Był apodyktyczny dla innych dzieci (lub po prostu nie było w lesie innych dzieci), więc jego przyjaciółmi były głównie zwierzęta z gór Kintoki i Ashigara. Czwórka najbliższych to: niedźwiedź, jeleń, małpa i zając. Jego przyjaciele-zwierzęta służyli mu jako posłańcy i szpiedzy, a niektóre legendy mówią, iż Kintarō opanował ich język. Był niesamowicie silny, rozbijał skały na kawałki, wyrywał drzewa z korzeniami i zgniatał pnie jak gałązki. Kilka opowieści mówi o przygodach Kintarō, jego walkach z potworami i demonami oraz pomocy, której udzielił lokalnemu drwalowi, na którego spadło drzewo.
Linia 32 ⟶ 31:
== Kintarō w kulturze ==
Kintarō jest niezwykle popularną postacią w Japonii, a jego wizerunek zdobi wiele przedmiotów m.in. figurki z bajek, anime, mangi. W okresie Edo, pojawiły się cukierki o cylindrycznym kształcie, z twarzą Kintarō w środku. Japońską tradycją jest, aby udekorować pokój dla noworodka płci męskiej lalkami o wizerunku Kintarō na Dzień Dziecka (5 maja), wierząc, że dziecko wyrośnie na silne, jak Złoty Chłopiec.
Sanktuarium poświęcone bohaterowi leży u podnóża góry Kintoki w obszarze Hakone w pobliżu Tokio. W pobliżu znajduje się ogromny głaz, który miał być przecięty na pół przez złotego chłopca.
Linia 41 ⟶ 38:
* W anime ''Otogi Zoshi'', Kintarō jest jednym z głównych bohaterów.
* Kintaros z serii [[tokusatsu]] ''Kamen Rider Den-O'' jest oparty na postaci Złotego chłopca.
* W grze ''Otogi 2'' opracowanej przez From Software, Kintoki używa jako swej głównej broni dużego
* Kintarō pojawia się jako obca postać, która jeździ i dzierży małe (ale duże dla niego) siekierki w animowanym serialu telewizyjnym ''Urusei Yatsura''.
* W anime i mandze ''Prince of Tennis'', postać o imieniu Kintarō Toyama jest najmłodszym członkiem Szkoły Shitenhoji. Jest nazwany Kintarō i tak jak jego imiennik posiada nadludzką siłę.
Linia 50 ⟶ 47:
== Bibliografia ==
* Yei Theodora Ozaki, ''The Japanese Fairy Book'', Charles E. Tuttle Company, Rutland, Vermont & Tokyo, Japan, 1977, {{ISBN|0-8048-0885-6}}
* Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Ltd., Tokyo 1991, {{ISBN|4-7674-2015-6}}
{{Japoński folklor}}
| |||