Solidarność Pracy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Solidarność Pracy''' ('''SP''') – [[lewica|lewicowe]] [[stowarzyszenie]] polityczne, wywodzące się z [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|"Solidarności"„Solidarności”]], działające w latach 1990–1992.

Początkowo solidarnościowe środowisko centrolewicowe działało od 1989 w [[Obywatelski Klub Parlamentarny|Obywatelskim Klubie Parlamentarnym]], jako "Grupa„Grupa Obrony Interesów Pracowniczych",Pracowniczych”. zrzeszając blisko 25 parlamentarzystów. Po rozpadzie tej grupy kilku posłów założyło w listopadzie 1990 ramach OKP koło "Solidarność„Solidarność Pracy",Pracy”. które w marcu 1991 wyodrębniło się z OKP jako samodzielny klub parlamentarny liczący 5 osób na koniec kadencji ([[Kazimierz Błaszczyk]] ([[Polska Partia Socjalistyczna (po 1987)|PPS]]), [[Ryszard Bugaj]], [[Aleksander Małachowski]], [[Andrzej Miłkowski]] – rzecznik parlamentarny, [[Roman Niegosz]])<ref>[http://www.sejm.gov.pl/archiwum/kluby/kadencjax/sol_pr.htm Klub parlamentarny "SP" w Sejmie X kadencji]</ref>. Przed wydzieleniem klubu parlamentarnego grupę lewicową reprezentowali także m.in. senatorowie OKP [[Jan Józef Lipski]] i [[Karol Modzelewski]].

W [[wybory parlamentarne w Polsce w 1991 roku|wyborach parlamentarnych w 1991]] Komitet Wyborczy "Solidarność„Solidarność Pracy"Pracy” uzyskał 230&nbsp;975 głosów (2,06%), co przyniosło temu ugrupowaniu 4 mandaty poselskie, które objęli Ryszard Bugaj, [[Piotr Czarnecki (polityk)|Piotr Czarnecki]], [[Wojciech Kwiatkowski]] i Aleksander Małachowski.