Parteniusz (Brianskich): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m WP:SK, drobne merytoryczne |
||
Linia 7:
|grafika = Парфений (Брянских) в тюрьме.jpg
|opis grafiki = Więzienna fotografia duchownego
|herb =
|dewiza =
|dewiza - j. polski =
Linia 57:
Był najstarszym synem kupca II gildii z Irkucka. Uczył się w gimnazjum irkuckim, jednak po piątej klasie przeszedł do [[seminarium duchowne w Irkucku|seminarium duchownego w tym samym mieście]]. Po uzyskaniu dyplomu końcowego podjął studia [[teologia|teologiczne]] na [[Kijowska Akademia Duchowna|Kijowskiej Akademii Duchownej]], gdzie w 1907 obronił dysertację [[kandydat nauk|kandydacką]], a następnie wyjechał na ośmiomiesięczny staż na Uniwersytecie Berlińskim, gdzie studiował biblistykę<ref name="prav"/>. Po powrocie do kraju w latach 1908-1909 był wykładowcą seminarium duchownego w [[Krasnojarsk]]u, następnie przez dwa lata pracował w analogicznej szkole w [[Riazań|Riazaniu]]. [[Postrzyżyny mnisze|Wieczyste śluby mnisze]] złożył w 1911, w tym samym roku został wyświęcony na [[hieromnich]]a, a następnie podniesiony kolejno do godności [[igumen]]a i [[archimandryta|archimandryty]]. Od 1916 był asystentem kierownika seminarium misyjnego przy Biziukowskim Monasterze św. Grzegorza k. [[Chersoń|Chersonia]]<ref name="prav"/>. Na stanowisku tym pozostawał do likwidacji seminarium w 1919. Przeprowadził się wówczas do Chersonia, gdzie został sekretarzem biskupa nikołajewskiego [[Prokop (Titow)|Prokopiusza]]. W 1921 został wyświęcony na biskupa nowomyrhorodskiego, wikariusza [[eparchia odeska|eparchii odeskiej]]. W roku następnym jego tytuł uległ zmianie na ''biskup ananjewski''. Wspólnie ze swoim przyjacielem, biskupem kaniowskim [[Makary (Karmazin)|Makarym]], skupiał wokół siebie przeciwników [[Żywa Cerkiew|Żywej Cerkwi]] na [[Ukraina|ziemiach ukraińskich]], organizował także tajne wspólnoty wiernych i wyświęcał nowych duchownych<ref name="prav"/>.
Publicznie krytykował władze radzieckie i Żywą Cerkiew. W związku z tym pierwszy raz został aresztowany w 1922. Po półrocznym aresztowaniu odzyskał wolność, lecz nie mógł wrócić do [[Anańjiw|Ananjewa]]. Zamieszkał we wsi Swietoszyno, skąd nadal starał się kierować podległymi mu strukturami cerkiewnymi, kontaktując się z duchowieństwem i z biskupem Makarym za pośrednictwem zaufanych kobiet. Następnie przeniósł się do [[Kijów|Kijowa]], gdzie po raz drugi został aresztowany i przewieziony do [[Moskwa|Moskwy]]. Zobowiązano go do zamieszkania w [[Monaster Daniłowski|Monasterze Daniłowskim]] bez prawa wyjazdu. W klasztorze związał się ze środowiskiem tzw. opozycji daniłowskiej
Po odbyciu kary biskup Parteniusz nielegalnie wrócił do Monasteru Daniłowskiego i w tajemnicy kontynuował w nim działalność duszpasterską. Pozostawał w stanie spoczynku. Utrzymywał kontakt z zesłanym metropolitą Piotrem oraz z metropolitą [[eparchia kazańska|kazańskim]] [[Cyryl (Smirnow)|Cyrylem]]. Pozostawał w wyraźnej opozycji wobec zastępcy ''locum tenens'' Patriarchatu Moskiewskiego metropolity [[Sergiusz (patriarcha Moskwy)|Sergiusza]], a po wydaniu przez niego deklaracji lojalności Kościoła wobec władz radzieckich wypowiedział mu posłuszeństwo i zerwał łączność kanoniczną<ref name="prav"/>. Po raz czwarty został aresztowany w 1929, gdy oskarżono go o nakłanianie wiernych do protestów przeciwko likwidacji jednej z cerkwi Monasteru Daniłowskiego. Po raz drugi został skazany na trzyletnie zesłanie, tym razem do [[Kazachstan]]u. W drodze z więzienia na Butyrkach na zsyłkę został pobity i trafił do szpitala więziennego w [[Samara (miasto)|Samarze]]. Karę odbywał w [[Ojył|Uil]] w regionie [[Aktube|Aktiubińska]]. We wrześniu 1933, po upływie czasu wyroku, nakazano mu zamieszkanie w [[Skopin]]ie. Nie otrzymawszy meldunku, biskup Parteniusz wyjechał do [[Ananjew]]a, lecz gdy i tam nie został legalnie zameldowany, w 1934 zamieszkał razem ze swoją matką w [[Kimry|Kimrach]]<ref name="prav"/>.
Linia 69:
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Urodzeni w 1881]]
[[Kategoria:Zmarli w 1937]]
| |||