René Duguay-Trouin: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z rodziny armatorów z [[Saint-Malo]]. Z woli ojca miał zostać duchownym i uczęszczał do specjalnego gimnazjum, lecz po jego śmierci porzucił szkołę i popadł w długi. Brat zaokrętował go na należący do rodziny okręt i wysłał do walki z Anglikami i Holendrami. W 1694 dzięki wykazanym umiejętnościom otrzymał własny okręt ([[lugier (żaglowiec)|lugier]] ''Le Danycan'') i oddano pod jego dowództwo eskadrę. Prowadził korsarskie działania grabiąc na holenderskich i angielskich łowiskach w pobliżu [[Islandia|Islandii]]. Po stoczeniu 12-godzinnej walki z angielskimi [[Okrętokręt liniowy|liniowcami]] w maju 1694 dostał się do niewoli, ale z więzienia w [[Plymouth]] uwolnił się dzięki pomocy zakochanej Angielki.

Największe sukcesy osiągnął w latach 1702–1713 podczas [[wojna o sukcesję hiszpańską|wojny o sukcesję hiszpańską]]. W 1709 działał na wodach atlantyckich w pobliżu [[Brazylia|Brazylii]]; w uznaniu dotychczasowych zasług w tym samym roku nadano mu szlachectwo. W 1710 powziął śmiały plan [[bitwa o Rio de Janeiro (1711)|wyprawy na portugalskie [[Rio de Janeiro]] uważane za niemożliwe do zdobycia. Z braku środków królewskich dla sfinansowania tej wyprawy stworzono akcyjną spółkę prywatnych inwestorów. Umowa podpisana z udziałem króla w marcu 1711 określała podział zysków z operacji wojennej mającej charakter korsarski. Ostatecznie Duguay-Trouin dowodził siedemnastoma okrętami z 735 działami i 5700 ludźmi. 12 września 1711 jego flota wpłynęła do [[Zatoka Guanabara|zatoki Guanabara]] i pokonała zakotwiczone tam okręty portugalskie, a następnie wysadzono na ląd oddziały desantowe. Po wielodniowych walkach zniszczono i splądrowano miasto, uwolniono przetrzymywanych jeńców francuskich i zażądano wysokiego [[okup (majątek)|okupu]] za pozostawienie niezniszczonych fortyfikacji.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Duguay-Trouin, René}}