Introit: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
m WP:SK, drobne techniczne
Linia 1:
'''Introit''' ([[łacina|łac.]] ''introitus'') – [[chrześcijaństwo|chrześcijański]] śpiew liturgiczny, stanowiący m.in. część [[katolicyzm|katolickiej]] [[Msza święta|mszy]] oraz [[luteranizm|luterańskiego]] [[nabożeństwo|nabożeństwa]]. Gatunkowo jest to [[antyfona]], poprzedzająca werset zaczerpnięty z jednego z [[psalm|psalmów]]ów.
 
== Liturgia katolicka ==
 
Introit jest pierwszą częścią [[proprium]] formularza mszalnego. W formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego wykonywany jest po modlitwach u stopni ołtarza a przed [[Kyrie]]. Historycznie rozpoczynał mszę, dlatego przy odczytywaniu introitu kapłan wykonuje znak krzyża. Introit składa się z antyfony, wersu psalmowego zakończonego [[doksologia|doksologią]] ''Gloria Patri'' (z wyjątkiem mszy za zmarłych) i powtórzenia antyfony. W uroczystych mszach introit jest recytowany przez kapłana i śpiewany przez [[schola|scholę]].
'''Pierwsze słowo introitu''', jako pierwsze słowo pierwszej części [[proprium]] danej mszy, stanowi wyznacznik identyfikujący. Określa się poprzez nie samą mszę lub święto. W ten sposób powstały nazwy takich mszy jak np. [[Requiem (msza)|Requiem]], [[roraty]] (od ''Rorate coeli''), ''niedziela [[Laetare]]''.
 
W formie zwyczajnej rytu rzymskiego przywrócono mu rolę rozpoczynania liturgii mszalnej. Jego śpiew rozpoczyna się wraz z wyruszeniem procesji do ołtarza, a kończy się przed znakiem krzyża i pozdrowieniem wiernych przez kapłana. Posoborowe księgi liturgiczne<ref>{{Cytuj |autor = Catholic Church. |tytuł = Ordo cantus missae. |data = 1987 |isbn = 8820915472 |wydanie = Ed. typica altera |miejsce = Città del Vaticano |wydawca = Libreria editrice vaticana |oclc = 20322771 |url = https://www.worldcat.org/oclc/20322771}}</ref> przywróciły praktykę śpiewania wielu wersów psalmowych przeplatanych śpiewem antyfony oraz uczyniły śpiew doksologii, która stanowi teraz odrębny wers, dowolnym. Tekst nie jest już również prywatnie odczytywany przez celebransa. Śpiew Introitu można też zastąpić antyfoną zaczerpniętą z Graduale Simplex lub '''śpiewem na wejście'''<ref>{{Cytuj |autor = Paweł |tytuł = Mszał rzymski dla diecezji polskich. |data = 2010 |isbn = 9788370146276 |wydanie = Wyd. 2, poszerz |miejsce = Poznań |wydawca = "Pallottinum" |oclc = 750503531 |url = https://www.worldcat.org/oclc/750503531}}</ref> który może być wykonywany w języku narodowym, przez co wykonanie antyfony jest bardzo rzadko praktykowane<ref>{{Cytuj |autor = Pawlak, Ireneusz. |tytuł = Muzyka liturgiczna po Soborze Watykańskim II w świetle dokumentów Kościoła |data = 2001 |isbn = 8372700095 |wydanie = Wyd. 2., popr. i uzup |miejsce = Lublin |wydawca = Polihymna |oclc = 68709999 |url = https://www.worldcat.org/oclc/68709999}}</ref>. W mszach czytanych zastępowany jest przez '''antyfonę na wejście''' podaną w Mszale, która nie jest przeznaczona do śpiewu. Najczęściej jest ona tłumaczeniem Introitu, jednak czasem teksty się różnią.
 
== Liturgia luterańska ==