Dixin Dushun: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
. |
. |
||
Linia 35:
Dzieło Dushuna zawiera w podstawowej formie idee i tematy, które będą rozwijane w powstałej w przyszłości szkole huayan. Styl i zawartość tej pracy wykazują elementy typowe dla powstającego w Chinach nowego buddyzmu, będącego chińską reakcją na buddyzm indyjski. Jest ona podzielona na trzy główne części: wgląd w prawdziwą pustkę (chiń. ''zhenkong guanfa''), wgląd we wzajemne niepowstrzymanie zasady (''[[noumen]]'') i ''[[fenomen]]ów (chiń. ''lishi wuai guan''), wgląd w totalne rozszerzanie się i włączanie (chiń. ''zhoubian hanrong guan''<ref>Peter N. Gregory. ''Tsung-mi and the Sinification of Buddhism''. Str. 6</ref>.
Te trzy wglądy odbijają typowe chińskie zastrzeżenia dla negatywnych konatywnych implikacji wynikających z nauki o pustce. Jednak w przeciwieństwie do chybionych prób zrozumienia pustki w [[ontologia|ontologicznych]] terminach [[Neotaoizm|neotaoistycznych]], Dushun zaprezentował odpowiednie i autorytatywne zrozumienie tego podstawowego pojęcia [[mahajana|mahajany]]. Pierwszy wgląd reprezentuje zwięzłe podkreślenie standardowego [[Madhjamaka|madhjamicznego]] rozumienia związków pustki (chiń. ''kong'', [[Sanskryt|skr.]] ''śunyata'') i formy (chiń. ''se'', skr. ''rupa''). Chociaż to pierwsze wyrażenie ukazuje prawdziwą pustkę realności, to jeszcze nie ujawnia jej wspaniałej rzeczywistości (chiń. ''miaoyu''). Zapewnia to drugie wyrażenie, w którym Dushun wprowadza dwa nowe określenia ''[[li (noumen)|li]]'' - zasada i ''shi'' - fenomen. Oba te terminy, które staną się definiującymi składnikami leksykonu huayan, zostały zaczerpnięte przez Dushuna z chińskiej tradycji filozoficznej i przedstawiają znaczący postęp w definiowaniu pustki. Zastąpienie "pustki" przez "zasadę" zasygnalizowało ważny krok w kierunku bardziej afirmującej dyskusji<ref>Peter N. Gregory. ''Tsung-mi and the Sinification of Buddhism''. Str. 6, 7</ref>.
Z kolei zastąpienie "formy" przez "fenomen" oznacza podobnie ważny zwrot ku afirmacji fenomenalnego świata. To drugie wyrażenie wyjaśnia różne sposoby, w jakich fenomeny i zasada są wzajemnie powiązane. Ponieważ fenomeny przedstawiają rzeczywisty przykład zasady, wszystkie fenomeny są zatem uprawomocnione. To pozytywne zatwierdzenie fenomenalnego świata podsumowuje się w trzecim wglądzie - całkowitego rozszerzania się i włączania. W tym wglądzie zasada sama w sobie jest ostatecznie przekroczona, a wchodzi się w świat totalnego wszechprzenikania, z którego tradycja huayan jest tak słynna. Ta wizja jest unikatowo poglądem ukształtowanym w ramach huayan. Dziesięć "bram", przy pomocy których wyjaśniał te wglądy, zostały wykorzystane przez [[Zhiyan]]a (jako "dziesięć mądrości" (chiń. ''shixuan''), a następnie przez [[Fazang]]a już w innych celach<ref>Peter N. Gregory. ''Tsung-mi and the Sinification of Buddhism''. Str. 7, 8</ref>.
| |||