SZD-56 Diana: Różnice pomiędzy wersjami

'''SZD-56 Diana''' – polski, jednomiejscowy [[szybowiec]] zawodniczy. Zaprojektowany w [[Szybowcowy Zakład Doświadczalny|Przedsiębiorstwie Doswiadczalno-Produkcyjnym Szybownictwa PZL Bielsko (PDPSz PZL-Bielsko)]] w [[Bielsko-Biała|Bielsku-Białej]].

Prace konstrukcyjne Diany rozpoczęto w listopadzie 1987 r. pod kierunkiem [[Bogumił Bereś|mgr inż. Bogumiła Beresia]]. Sporządzanie dokumentacji prototypu zostało zakończone w lutym 1989 r. [[Badania w locie|Oblatany]] 29 listopada 1990 r. przez [[pilot doświadczalny|pilota doświadczalnego]] [[Jacek Żak|Jacka Żaka]]. W badaniach tego szybowca brał też udział pilot doświadczalny [[Jacek Marszałek]]. W związku z upadkiem Zakładów Szybowcowych zdołano wyprodukować tylko cztery egzemplarze. Jeden trafił do Wojciecha Kosa z [[Aeroklub Bielsko-Bialski|Aeroklubu Bielsko-Bialskiego]]. Drugi w 2000 został wystawiony przez [[Aeroklub Polski]] na sprzedaż. Dwa pozostałe trafiły do [[Stany Zjednoczone|USA]]. Po upadku [[Szybowcowy Zakład Doświadczalny|Zakładów Szybowcowych]] inż. Bogumił Bereś odkupując od [[syndyk]]a prawa do produkcji Diany założył własną firmę. Nowo powstała firma zajęła się wdrożeniem do produkcji tego szybowca. 12 stycznia 2005 r. oblatano zmodernizowaną wersję szybowca '''Diana 2''' z całkowicie nowym skrzydłem projektu dr. [[Krzysztof Kubryński|Krzysztofa Kubryńskiego]]. Poprawie uległa doskonałość szybowca (do 52 jednostek), doskonałość dla wysokich prędkości, odporność na zanieczyszczenia i opad, większe są zbiorniki balastowe poprawiające osiągi szybowca podczas silnej termiki.

Szybowiec jednomiejscowy, zawodniczy klasy 15-metrowej jest średniopłatem z usterzeniem T podzielonym na [[ster]] i [[Statecznik (lotnictwo)|statecznik]] konstrukcji laminatowej ([[Włókno węglowe|węgiel]] i [[kevlar]]).

[[Skrzydło (lotnictwo)|Skrzydło]] dwudzielne profilu NN-27-13 konstrukcji skorupowej w wersji Diana 1. Dla wersji Diana 2 dr Krzysztof Kubryński zaprojektował nowe skrzydło o zmiennym profilu z rodziny KL-002.<ref>{{cytuj stronę | url = http://beres.com.pl/polish/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=6 | tytuł = Skrzydło SZD-52-2 Diana 2 | opublikowany = BIURO PROJEKTOWE "B" BOGUMIŁ BEREŚ | data dostępu = 2012-12-21}}</ref> Konstrukcja skrzydła minimalizuje opór interferencyjny skrzydło-kadłub, w tym celu m.in. skrzydło jest ''cieńsze'' w miejscu zamocowania niż w dalszej od kadłuba części. Projekt został wykonany przy pomocy symulacji numerycznej. Skrzydło jest (foremnik) produkowane w całości w technologii [[Computerized Numerical Control|CNC]] ze względu na zmienność profilu<ref>{{cytuj książkę | autor = Sebastian Kawa | tytuł = Niebo pełne Żaru | wydawca = SCG | miejsce = Bielsko Biala | data = 2012 | isbn = 978-83-932826-1-6}}„...skrzydło nie zawiera ani jednej prostej linii...”</ref>. W skrzydłach zabudowane zbiorniki balastowe o łącznej pojemności 160 litrów.

[[Kadłub (lotnictwo)|Kadłub]] w kształcie [[Kijanka|kijanki]] konstrukcji bezprzekładkowej z limuzyną otwieraną do góry. Podwozie z kołem głównym 260x85 chowanym.