Akcja pod Arsenałem: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}}
Linia 60:
Jeszcze tego samego dnia przed południem<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Broniewski | imię = Stanisław | tytuł = Akcja pod Arsenałem... | strony = 38}}</ref> „Rudego” przewieziono do głównej siedziby [[Gestapo]] w [[Dystrykt warszawski|dystrykcie warszawskim]], mieszczącej się w [[Gmach Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie|gmachu Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego]] w al. J. Ch. Szucha 25. Śledztwo na Szucha prowadziło dwóch doświadczonych funkcjonariuszy Gestapo, Herbert Schulz i Ewald Lange. Przesłuchania odbywały się w pokoju nr 228<ref name="Całym życiem 157"/>. Tutaj przeprowadzono również konfrontację „Rudego” z „Heńkiem”. W celu złamania Bytnara informacje zgromadzone w śledztwie przedstawiono mu jako zeznania kolegi<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Broniewski | imię = Stanisław | tytuł = Akcja pod Arsenałem... | strony = 27–28}}</ref>.
 
W chwili aresztowania matka „Rudego” [[Zdzisława Bytnarowa]] przebywała pod [[Jędrzejów|Jędrzejowem]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wachowicz | imię = BarbaraPierwsza |próba tytuł =akcja Rudy,„Meksyk Alek, Zośka. Gawęda o bohaterach „Kamieni na szaniec” | wydawcaI” = Oficyna Wydawnicza RYTM | miejsce = Warszawa | data = 2007 | strony = 389 | isbn = 978-83-7399-219-1}}</ref>. Nieobecna była również jego młodsza siostra [[Danuta Barbara Dziekańska|Danuta]] („Duśka”), która poprzedniego dnia, z powodu awarii tramwaju na [[Plac Trzech Krzyży w Warszawie|placu Trzech Krzyży]], nie zdążyła dotrzeć do domu na [[Mokotów]] przed [[Godzina policyjna|godziną policyjną]] i na polecenie ojca została na noc u znajomych na ul. [[Ulica Hoża w Warszawie|Hożej]]. Przypadkiem w czasie ich rozmowy telefonicznej w mieszkaniu Bytnarów przebywał syn sąsiadów, Stanisław Bukowski. Usłyszawszy nad ranem krzyki gestapowców i zobaczywszy wyprowadzanych na ulicę mężczyzn, Bukowski od razu po zakończeniu godziny policyjnej dotarł do Danuty z wiadomością o aresztowaniu jej ojca i brata<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wachowicz | imię = Barbara | tytuł = op. cit. | strony = 376}}</ref>. Ta przed godz. 7.00 osobiście przekazała tę informację przyjacielowi Bytnara, a zarazem jego zwierzchnikowi – dowódcy warszawskich Grup Szturmowych i jednocześnie zastępcy Oddziału Specjalnegoego „Jerzy” (OS „Jerzy”)<ref group="uwaga">Taką nazwę nosiły Grupy Szturmowe jako oddział dyspozycyjny [[Kedyw (wojsko)|Kedywu]] Komendy Głównej Armii Krajowej, któremu równolegle – oprócz Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów – od listopada 1942 podlegały. Kryptonim oddziału pochodził od pseudonimu jego dowódcy [[Ryszard Białous|Ryszarda Białousa]] „Jerzego” Zob. {{Cytuj książkę | nazwisko = Strzembosz | imię = Tomasz | tytuł = Odbijanie i uwalnianie więźniów w Warszawie 1939–1944 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1972 | strony = 105}}</ref> [[Tadeusz Zawadzki (harcmistrz)|Tadeuszowi Zawadzkiemu]] „Zośce”<ref>''Relacja Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”: „Kamienie przez Boga rzucane na szaniec”. Kwiecień 1943 r.'' [w:] {{Cytuj książkę | nazwisko = Strzembosz (oprac.) | imię = Tomasz | tytuł = Bohaterowie „Kamieni na szaniec” w świetle dokumentów | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 2007 | strony = 142 | isbn = 978-83-01-15330-4}}</ref>.
== Pierwsza próba – akcja „Meksyk I” ==
W chwili aresztowania matka „Rudego” [[Zdzisława Bytnarowa]] przebywała pod [[Jędrzejów|Jędrzejowem]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wachowicz | imię = Barbara | tytuł = Rudy, Alek, Zośka. Gawęda o bohaterach „Kamieni na szaniec” | wydawca = Oficyna Wydawnicza RYTM | miejsce = Warszawa | data = 2007 | strony = 389 | isbn = 978-83-7399-219-1}}</ref>. Nieobecna była również jego młodsza siostra [[Danuta Barbara Dziekańska|Danuta]] („Duśka”), która poprzedniego dnia, z powodu awarii tramwaju na [[Plac Trzech Krzyży w Warszawie|placu Trzech Krzyży]], nie zdążyła dotrzeć do domu na [[Mokotów]] przed [[Godzina policyjna|godziną policyjną]] i na polecenie ojca została na noc u znajomych na ul. [[Ulica Hoża w Warszawie|Hożej]]. Przypadkiem w czasie ich rozmowy telefonicznej w mieszkaniu Bytnarów przebywał syn sąsiadów, Stanisław Bukowski. Usłyszawszy nad ranem krzyki gestapowców i zobaczywszy wyprowadzanych na ulicę mężczyzn, Bukowski od razu po zakończeniu godziny policyjnej dotarł do Danuty z wiadomością o aresztowaniu jej ojca i brata<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wachowicz | imię = Barbara | tytuł = op. cit. | strony = 376}}</ref>. Ta przed godz. 7.00 osobiście przekazała tę informację przyjacielowi Bytnara, a zarazem jego zwierzchnikowi – dowódcy warszawskich Grup Szturmowych i jednocześnie zastępcy Oddziału Specjalnego „Jerzy” (OS „Jerzy”)<ref group="uwaga">Taką nazwę nosiły Grupy Szturmowe jako oddział dyspozycyjny [[Kedyw (wojsko)|Kedywu]] Komendy Głównej Armii Krajowej, któremu równolegle – oprócz Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów – od listopada 1942 podlegały. Kryptonim oddziału pochodził od pseudonimu jego dowódcy [[Ryszard Białous|Ryszarda Białousa]] „Jerzego” Zob. {{Cytuj książkę | nazwisko = Strzembosz | imię = Tomasz | tytuł = Odbijanie i uwalnianie więźniów w Warszawie 1939–1944 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1972 | strony = 105}}</ref> [[Tadeusz Zawadzki (harcmistrz)|Tadeuszowi Zawadzkiemu]] „Zośce”<ref>''Relacja Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”: „Kamienie przez Boga rzucane na szaniec”. Kwiecień 1943 r.'' [w:] {{Cytuj książkę | nazwisko = Strzembosz (oprac.) | imię = Tomasz | tytuł = Bohaterowie „Kamieni na szaniec” w świetle dokumentów | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 2007 | strony = 142 | isbn = 978-83-01-15330-4}}</ref>.
 
Wiadomość o aresztowaniu „Rudego” wywołała alarm w Szarych Szeregach. Zawiadomiono wszystkich, których adresy znał „Rudy” oraz tych, którzy znali jego adres (w mieszkaniu Bytnarów Gestapo urządziło tzw. kocioł). Oczyszczono z obciążających materiałów wykorzystywane lokale. Przeniesiono także magazyn broni i materiałów minerskich<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Borkiewicz-Celińska | imię = Anna | tytuł = Batalion „Zośka” | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | data = 1990 | strony = 141–142 | isbn = 83-06-01851-6}}</ref>.