Scyntygrafia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Poprawiam Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 3:
'''Scyntygrafia''' (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna [[medycyna nuklearna|medycyny nuklearnej]], polegająca na wprowadzeniu do [[organizm]]u środków chemicznych (najczęściej [[lek|farmaceutyków]]) znakowanych [[izotopy promieniotwórcze|radioizotopami]], i rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę [[anatomia człowieka|morfologiczną]] (położenie, wielkość, kształt, strukturę) i funkcjonalną ([[klirens]], przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku [[jod]]u w [[tarczyca|tarczycy]]) narządu.{{r|ET}}
 
Podstawą tej techniki jest znajomość zachowania się niektórych farmaceutyków w organizmie. Stosowane w śladowych koncentracjach pełnią one rolę środka transportowego dla użytego radioizotopu. Znakowany farmaceutyk dobierany jest tak, aby gromadził się w [[narząd]]zie, który ma zostać zbadany. Radioizotop emituje [[promieniowanie jonizujące]] (najczęściej [[Promieniowanie gamma|gamma]]), które dzięki wysokiej energii (optimum 100 - 450 [[elektronowolt|keV]]) przenika z organizmu pacjenta na zewnątrz jego ciała, gdzie zostaje rejestrowane przez detektor (np. [[gammakamera|gammakamerę]]).{{r|ET}}
 
Do najczęściej stosowanych znaczników promieniotwórczych należą: jod-131, jod-125, złoto-198, złoto-190, rtęć-207, hafn-197, chrom-51, stront-85, selen-75.{{r|ET}}