Edward Stafford: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Ludzie urodzeni w Edynburgu" za pomocą HotCat |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linki wewnętrzne i wykonuje drobne zmiany typograficzne i techniczne. |
||
Linia 11:
| od = 2 czerwca 1856
| do = 12 lipca 1861
| poprzednik = [[
| następca = [[
| odznaczenia =
| commons =
Linia 21:
|2 do =28 czerwca 1869
|2 poprzednik =[[Frederick Weld]]
|2 następca =[[
|3 funkcja ={{Flaga|NZL}} Premier Nowej Zelandii
|3 partia =
|3 od =10 września 1872
|3 do =11 października 1872
|3 poprzednik =[[
|3 następca =[[George Waterhouse]]
}}
Linia 33:
Pochodził z zamożnej [[Szkocja|szkockiej]] rodziny, ukończył studia w [[Dublin]]ie. W 1841 opuścił Wielką Brytanię. Początkowo zamierzał osiedlić się w [[Australia|Australii]], ale po dwóch latach spędzonych w tym kraju ostatecznie wybrał [[Nowa Zelandia|Nową Zelandię]], gdzie mieszkała już jego rodzina. Zamieszkał w [[Nelson (Nowa Zelandia)|Nelson]] i szybko stał się aktywnym uczestnikiem miejscowej polityki. W 1853 objął nowo utworzony urząd Superintendenta Prowincji Nelson, czyli szefa lokalnej administracji. Jego najważniejszym osiągnięciem na tym stanowisku było utworzenie sieci obowiązkowych, bezpłatnych i świeckich szkół.
W 1855 został członkiem parlamentu kolonii, a rok później jej premierem, po tym jak wcześniejsze administracje [[Henry Sewell|
Po raz drugi objął tekę premiera w 1865, po tym jak [[Frederick Weld]] zrezygnował z tego stanowiska z powodów zdrowotnych. Po raz kolejny starł się z władzami kolonialnymi w sprawie wojny maoryskiej, a przede wszystkim w kwestii, kto ma podejmować decyzje i ponosić koszty. Po trzech latach sporów zawarto porozumienie, na mocy którego koszty miały być dzielone między metropolię a kolonię, zaś najważniejsze decyzje odnośnie dalszych kroków miały leżeć po stronie premiera Nowej Zelandii. Stafford przyjął mocno ugodową politykę wobec Maorysów, prosząc gubernatora o ułaskawienie ich ściganych wodzów i gwarantując ich przedstawicielom miejsca w parlamencie. Taka strategia nie przynosiła jednak najlepszych rezultatów i w 1869 premier przegrał wybory.
Linia 48:
{{Kontrola autorytatywna}}
{{
[[Kategoria:Premierzy Nowej Zelandii]]
|