Pankration: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
CiaPan (dyskusja | edycje)
m jęz.: usunięte powtórzenie masłomaślane – jeśli "wśród", to znaczy właśnie "między innymi"
Linia 4:
Pokonany zawodnik sygnalizował poddanie podniesieniem ręki. Według przekazów historycznych większość walk w pankrationie kończyła się poddaniem, a wypadki śmiertelne były niezwykłą rzadkością. W walce istniały tylko trzy reguły − nie wolno było atakować oczu przeciwnika, gryźć oraz atakować genitaliów rywala. Złagodzona forma olimpijskiego pankrationu była przewidziana dla młodych chłopców.
 
Wśród mistrzów tej dyscypliny wymienia się m.in. [[Arrichion]]a oraz [[Dioksippos]]a. Ten drugi zwyciężył w kilku olimpiadach i był przyjacielem [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Macedońskiego]]. Według starożytnej legendy, wyzwany przez jednego z żołnierzy Aleksandra, niejakiego Koragosa, Dioksippos stanął bez broni przeciwko uzbrojonemu i opancerzonemu Koragosowi i pokonał go, zawstydzając samego Aleksandra, który nie mogąc znieść upokorzenia wojska, zmusił Dioksipposa do popełnienia samobójstwa.
 
W 393 roku n.e. cesarz [[Teodozjusz I Wielki|Teodozjusz I]] zakazał organizacji igrzysk olimpijskich, uznając je za rozrywkę pogańską. W konsekwencji pankration stopniowo zanikł.