Wiktor Siennicki (pułkownik): Różnice pomiędzy wersjami

Syn Edwina i Genowefy. Podczas II wojny światowej brał udział w walkach w szeregach [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]] i [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]. Nosił pseudonim Rysiek. Brał udział w [[Powstanie Warszawskie|Powstaniu Warszawskim]] jako żołnierz [[Batalion im. Czwartaków|Batalionu imienia Czwartaków AL]]. W 1945 rozpoczął służbę w [[Urząd Bezpieczeństwa|UB]]. Brał udział w walkach z podziemiem niepodległościowym. W latach 1945-1950 służył w [[Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego|Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego]] w [[Warszawa|Warszawie]] kolejno jako referent, starszy referent i kierownik sekcji. Od 1950 w centrali [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego]] kolejno jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w Departamencie V (1950-1952), kierownik Sekcji III Wydziału IV Departamentu V (1952-1954), kierownik Sekcji III Wydziału VI/IV w Departamencie III MBP (1954-1956). W 1955 służył w stopniu [[kapitan|kapitana]]. W 1957 został przeniesiony do wojskowych organów bezpieczeństwa, gdzie w związku z likwidacją [[Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego|Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego]] tworzono [[Wojskowa Służba Wewnętrzna|Wojskową Służbę Wewnętrzną]]. Wiele stanowisk kierowniczych w nowym organie kontrwywiadu obejmowali wówczas oficerowie oddelegowani z [[MBP]]. W latach 1960-1964 był szefem Oddziału I w Zarządzie I (Operacyjnym) WSW. W latach 1964-19641965 służył w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w [[Wietnam|Wietnamie]]. Po powrocie do kraju szef Oddziału VI Szefostwa WSW (1965-1966), szef Zarządu VI Szefostwa WSW (1966-1967), szef Zarządu I Szefostwa WSW (1967-1971). W latach 1971-1979 zastępca szefa WSW gen. [[Teodor Kufel|Teodora Kufla]] i jego najbliższy współpracownik. Na przełomie lat 60. i 70. na polecenie gen. Kufla, w ramach walk frakcyjnych w [[PZPR]], osobiście i przy zachowaniu najgłębszej konspiracji prowadził rozpracowanie najważniejszych generałów LWP, m.in. ówczesnego ministra obrony narodowej gen. [[Wojciech Jaruzelski|Wojciecha Jaruzelskiego]]. Był także ściśle zaangażowany w przeprowadzanie czystek antysemickich w LWP w latach 1967-1968, m. in. nadzorował sporządzanie list oficerów pochodzenia żydowskiego, którzy byli następnie degradowani do stopnia szeregowego<ref>Michael Moshe Checinski, ''Running the Gauntlet of Anti-Semitism'', Devora Publishing Jerusalem-New York, 2004, str. 257</ref>. W 1979 krótko pełnił funkcję szefa Zarządu V Szefostwa WSW. Odszedł z WSW w 1979 roku wraz z odwołaniem ze stanowiska gen. dyw. Teodora Kufla. Od 18.07.1979 do 29.01.1980 odbył szkolenie przygotowawcze przez wyjazdem jako attache wojskowy. W okresie od 31 stycznia 1980 do 3 marca 1983 roku attaché wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie PRL w [[Belgrad|Belgradzie]]. W stan spoczynku przeszedł w marcu 1983 roku roku w wieku 59 lat.