Miotacz ognia: Różnice pomiędzy wersjami

Zasięg skuteczny wynosił zaledwie około 30 m, a i tak znaczna większość mieszanki wypalała się w locie i nie docierała do celu. Częściowym ulepszeniem w tym zakresie było stosowanie zagęszczonych mieszanek zapalających zamiast benzyny, które dzięki węższemu strumieniowi, miały większy zasięg<ref name=warfare>{{Cytuj|autor = William Weir. ''|tytuł = 50 Weapons That Changed Warfare''. New|data Page Books: Franklin Lakes,= 2005. {{ISBN|isbn = 1-56414-756-8}} |miejsce = Franklin Lakes |wydawca = New Page Books |s. = 211 {{lang|oclc = 56068987 |język = en }}</ref>. Zagęszczone mieszanki także lepiej przylegały do obiektów. Mimo to, zasięg pozostał stosunkowo niewielki i z tego powodu miotacze plecakowe nie są już stosowane, a miejsce ich zajęły rakietowe miotacze ognia. Przykładem tego rodzaju konstrukcji jest [[miotacz ognia RPO Trzmiel]].