'''Atum''' ([[język egipski|egip.]]''Itm'') – jeden z głównych i najstarszych bogów [[Starożytny Egipt|starożytnego Egiptu]]. Razem z [[Ra (bóg)|Ra]], [[re-Horachte|Horachte]] i [[Chepri]] był bogiem słońca i stworzenia. Imię jego można przetłumaczyć jako formę znaczenia pozytywnego, “Znakomity''Znakomity Jeden”Jeden'', albo ''Całość'', lub znaczenia negatywnego, “Ten''Ten jeden, który jeszcze nie istnieje”istnieje''. Atum jest dobrze udokumentowany w różnych tekstach ikonograficznych i religijnych. Przedstawiany był jako człowiek, który miał na głowie [[Etfu]], albo jako człowiek z głową barana, tak jak [[Chnum]]. Jest jednym z ośmiu lub dziewięciu bogów najczęściej wymienianych w [[Teksty Piramid|Tekstach Piramid]]. Atum był głównym bóstwem [[Heliopolis (Egipt)|Heliopolis]], jego kult zyskał duże znaczenie już w [[Starożytny Egipt#Stare Państwo (ok. 2686–ok. 2181 p.n.e.)|Starym Państwie]].<ref name=":0">{{Cytuj |autor = R. Hamilton |tytuł = Starożytny Egipt |data = 2008 |isbn = 978-1-4075-1978-4 |wydawca = Parragon |s = 28-29, 34-35}}</ref> Jego najbardziej istotną naturą było samo tworzenie i stworzenie pierwszych bogów. Imię Atuma może być przetłumaczone jako “Całość”. Był uosobieniem początku i doskonałości. W Tekstach Trumiennych i innych religijnych tekstach jest nazywany “Władcą Całości”, więc jest bogiem uniwersalnym.
== [[Enneada]] z Helopolis ==
Atum był głównym bogiem z enneady z Helopolis, znanej także jako Wielka Enneada. W micie kreacyjnym zasiadał na pagórku, który wyłonił się z chaosu Nu i stworzył Szu i Tefnus, którzy zaś spłocili Gena i Nut. Ich dziećmi byli zaś Ozyrys, Izyda, Set i Neftis. Atum miał wprowadzić ład do chaosu, rozpoczynając wszelki byt.<ref name=":0" />
