Stanisław Gall: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy
m lit.
Linia 94:
Po rezygnacji z funkcji biskupa polowego został 16 lutego 1933 arcybiskupem tytularnym Carpathus i powrócił do archidiecezji warszawskiej, w której do 1939 był wikariuszem kapituły. Był też [[wikariusz|wikariuszem generalnym]]. po śmierci metropolity [[Aleksander Kakowski|Aleksandra Kakowskiego]] (zmarł 30 grudnia 1938), był od 5 stycznia 1939 [[wikariusz|wikariuszem kapitulnym]] [[archidiecezja warszawska|archidiecezji]], a następnie 6 stycznia 1940 mianowany został [[administrator apostolski|administratorem apostolskim]] archidiecezji warszawskiej<ref>[[Grzegorz Kalwarczyk|G. Kalwarczyk]], ''Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie'', Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa, 2015, {{ISBN|978-83-7821-118-1}}, s. 34.</ref>.
 
W [[okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okresie okupacji]] wykazywał według Krasowskiego bezkompromisową postawę wobec Niemców, nie zgadzając się na żadną formę współpracy<ref name="Krasowski">{{cytuj książkę|autor=[[Krzysztof Krasowski|K. Krasowski]]|tytuł=Biskupi katoliccy II Rzeczypospolitej. Słownik biograficzny|wydawca=Bene Nati|miejsce=Poznań|data=1996|strony=67–69|isbn=83-86675-03-9}}</ref> a według Jasiewicza '' okazał się niedołężnym i tchórzliwym'' biskupem który pomimo że nie wykazywał sympatii proniemieckich nigdy nie zdobył się na żadne wystąpienie w obronie ludności cywilnej ani kleru<ref>Krzysztof Jasiewicz, ''Bóg i Jego polska owczarnia w dokumentach 1939-1945.'' Warszawa - Londyn 2009, s. 147.</ref>.. Informował Watykan o sytuacji w kraju i o zbrodniach popełnianych przez okupanta. {{fakt|Ratował księży pochodzenia żydowskiego|data=203-04}}. O uratowaniu ks. Tadeusza Pudra wielokrotnie składał publicznie świadectwo bp [[Władysław Miziołek]].
 
== Awanse w Wojsku Polskim ==