Stanisław Płoski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stanisław Płoski''', [[Pseudonim|ps.]] ''Sławski'', ''P. Stanisławski'' (ur. [[4 stycznia]] [[1899]] w [[Briańsk]]uBriańsku, zm. [[7 marca]] [[1966]] w [[Otwock]]uOtwocku) – profesor historii, podporucznik rezerwy, oficer Komendy Głównej Armii Krajowej, członek [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]].

W 1917 r. rozpoczął studia historyczne na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]] po kierunkiem prof. [[Marceli Handelsman|Marcelego Handelsmana]]. W 1920 r. uczestniczył jako ochotnik w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]]. Po bezterminowym urlopowaniu z wojska ponownie podjął studia historyczne. Od 1922 r. pracował w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym, w 1928 r. przemianowanym na [[Wojskowe Biuro Historyczne]]. W 1932 r. uzyskał tytuł doktora z zakresu historii. Członek komitetu redakcyjnego "Przeglądu„Przeglądu Socjalistycznego"Socjalistycznego” (1932–1933), współpracownik "Encyklopedii„Encyklopedii Wojskowej"Wojskowej”.

W [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej w 1939 roku]] uczestniczył w cywilnej obronie Warszawy. Już od jesieni 1939 r. działał w [[Służba Zwycięstwu Polski|Służbie Zwycięstwu Polski]]. Początkowo zajmował się nasłuchem stacji radiowych, zaś do marca 1940 r. kierował Wojskowym Biurem Historycznym, w strukturach [[Biuro Informacji i Propagandy|Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej]]. Wydawał miesięcznik "Insurekcja". Wraz z płk. [[Alojzy Horak|Alojzym Horakiem]] redagował od 10 czerwca 1940 r. pismo "Żołnierz„Żołnierz Polski w Kampanii Wrześniowej"Wrześniowej”, które drukowane było początkowo jako dodatek do "Wiadomości„Wiadomości Polskich". Od numeru 32 z listopada 1941 r. dodatek ukazywał się pod zmienionym tytułem - jako miesięcznik "Żołnierz Polski w Drugiej Wojnie Światowej". ''Zmiana ta'' – pisano w artykule redakcyjnym – ''wywołana jest otrzymaniem pierwszych relacji o czynach wojennych naszego żołnierza walczącego na obczyźnie'', co znalazło odzwierciedlenie w treści, pojawiły się bowiem wspomnienia z innych frontów, jednak tematyka wrześniowa nadal dominowała. Od 1942 r. pismo – kierowane w dalszym ciągu przez Stanisława Płoskiego – było dodatkiem do "Żołnierza„Żołnierza Polskiego"Polskiego”. Ostatni, pięćdziesiąty czwarty numer, ukazał się w czerwcu 1944 r.

Tuż przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] poślubił [[Ewa Prauss-Płoska|Ewę Prauss]] (1913-19861913–1986), córkę [[Ksawery Prauss|Ksawerego]] i [[Zofia Praussowa|Zofii]], w czasie wojny żołnierza komórki wywiadu [[Batalion „Parasol”|Batalionubatalionu "Parasol"„Parasol”]], uczestniczki powstania warszawskiego. Ich córką jest [[Zofia Romaszewska]] (ur. 1940), wnuczką [[Agnieszka Romaszewska-Guzy]].