Virgin Records: Różnice pomiędzy wersjami

Branson i Powell początkowo prowadzili mały sklep z płytami nazwany ''Virgin Records and Tape'' na Notting Hill w [[Londyn]]ie. Sklep specjalizował się głównie w imporcie płyt [[Krautrock|kraut-rockowych]], a swoim klientom udostępniał pufy i darmowe specjały wegetariańskie do zjedzenia podczas słuchania oferowanych nagrań. Po tym jak sklep odniósł sukces, przekształcili swój biznes w pełnoprawną wytwórnię płytową. Nazwa ''„Virgin”'', zgodnie z tym, co Branson napisał w swojej autobiografii, została wymyślona przez Tesse Watts i odnosiła się do ich braku doświadczenia, byli jak ''„dziewice w biznesie”''. Pierwszym wydawnictwem w katalogu Virgin był wydany w 1973 roku post-rockowy album [[Tubular Bells]] multiinstrumentalisty [[Mike Oldfield|Mike'aMike’a Oldfielda]]. Dzięki niemu nikomu do tej pory nieznana wytwórnia zyskała spore uznanie w branży fonograficznej. Wkrótce po tym sukcesie ukazały się kolejne wydawnictwa, głównie związane z nurtem kraut-rockowym: elektroniczny album Phaedra Tangerine Dream (który doszedł do pierwszej 10 list przebojów) i The Faust Tapes oraz Faust IV grupy [[Faust (niemiecki zespół muzyczny)|Faust]].

Po kilku eksperymentach z logo firmy w latach 1975-1976, w 1978 roku powstało obecne logo Virgin (nieformalnie nazywane „bazgrołem”). Pierwszy raz nowe logo pojawiło się na albumie Mike'aMike’a Oldfielda [[Incantations]] z 1978 roku. Od tej pory stopniowo również inne przedsiębiorstwa działające pod marką [[Virgin Group|Virgin]] zaczęły przyjmować podobne wzory.