Armia Wyzwolenia Narodowego (Kolumbia): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzup. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 3:
== Historia ==
Powstała w 1964 roku<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Jej założycielami byli bracia Fabio i Manuel Vásquez Castaño. Wywodziła się z Liberalnego Ruchu Rewolucyjnego (MRL). W styczniu 1966 r. do ELN przyłącza się ks. [[Camilo Torres Restrepo]]<ref>Jarosław Tomasiewicz: ''Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny)'', Katowice 2000, s. 275</ref>. Oddziały ELN operowały początkowo w departamencie [[Santander (departament)|Santander]]. W styczniu 1965 roku partyzanci zajęli niewielką wioskę Simacota w Santander i oficjalnie ogłosili się Armią Wyzwolenia Narodowego<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Rebelianci zostali niemal całkowicie wyniszczeni w następstwie ofensywy rządowej z 1973 roku. W akcji przeciwko rewolucjonistom zginęło 135 z 200 członków ELN, w tym Fabio i Manuel Vásquez Castaño<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Władzę w grupie przejęli Manuel Perez i Nicolas Rodriguez Bautista<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W połowie lat 70. ELN rozpoczął porwania polityków i zamożnych właścicieli ziemskich oraz napady na banki<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W latach 90. ELN zaczął pobierać [[haracz]]e od firm naftowych działających na kontrolowanych przez partyzantkę terenach. W samym tylko 1998 roku ELN zarobił na wymuszeniach 225 milionów dolarów. Na ten okres przypadło zaangażowanie partyzantów w [[handel narkotykami]]<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Proceder szczególnie rozwinięty był w departamencie [[Bolívar (departament)|Bolívar]] gdzie znajdowała się siedziba ELN<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W 1999 roku ugrupowanie osiągnęło szczyt potęgi. Liczyło wtedy od 4 do 5 pięciu tysięcy stałych członków i około 15 tysięcy współpracowników<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>.
W pierwszych latach XXI wieku ELN utraciła większość kontrolowanych obszarów, w tym bazę w Bolívar. Było to efektem działalności sił paramilitarnych [[Zjednoczone Siły Samoobrony Kolumbii|AUC]]<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref><ref name="auc">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/85|tytuł=United Self-Defense Forces of Colombia|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W 2001 roku partyzanci rozpoczęli rozmowy pokojowe z rządem. Do ponownych negocjacji przystąpili w 2002, 2004 i 2005 roku. Wszystkie próby zawarcia pokoju nie powiodły się<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Od 2009 roku ELN wykazuje oznaki wewnętrznego podziału. Jednostki zaczęły sprzeciwiać się rozkazom dowódców i wchodziły w sojusze z handlarzami narkotyków<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W 2012 roku ELN nie zostało włączone do procesu pokojowego między rządem a [[Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii|Rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii]] (FARC). W czerwcu 2014 roku ruszyły wstępne rozmowy z rządem a we wrześniu 2015 roku kolejne rozmowy pokojowe<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>.
| |||