Po śmierci [[Jarosław I Mądry|Jarosława Mądrego]] w [[1054]] roku, Ruś rozpadała się na szereg księstw dzielnicowych. Było to wynikiem podziału państwa [[Rurykowicze|Rurykowiczów]] pomiędzy pięciu synów Jarosława. Każdorazowy podział władzy po śmierci kolejnych książąt kijowskich (zgodnie z zasadą [[seniorat]]u) osłabiał państwo. Upadku nie powstrzymała ugoda książąt wzawarta na [[Lubeczzjazd w Lubeczu|zjeździe w Lubeczu]]u (rok 1097), na mocy której unieważniono oficjalnie zasadę senioratu, postanawiając że od tego momentu w każdej oddzielnej dzielnicy panować będzie dziedzicznie dana linia książęca. Również silna chwilowo pozycja książąt [[Włodzimierz II Monomach|Włodzimierza Monomacha]] (1113–1125), czy [[Mścisław I Harald|Mścisława Haralda]] (1125–1132), nie zapobiegła osłabianiu Rusi. Ród Rurykowiczów pogrążył się w konfliktach wewnętrznych, zręcznie wykorzystywanych przez [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]]. Rozdrobnieniu sprzyjały panujące wówczas stosunki ekonomiczne: w związku z ograniczeniem handlu pomiędzy poszczególnymi dzielnicami, potęgowała się ich polityczna izolacja<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Bazylow | imię = Ludwik | tytuł = Historia Rosji | data = 2010 | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo | miejsce = Wrocław | isbn = 978-83-04-04641-2 | strony = 36}}
