Gofr brukselski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz” za pomocą gadżetu CzyWiesz
Joanna Kośmider (dyskusja | edycje)
m wikizacja, drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Czy wiesz do artykułu|3}}
[[Plik:Waffle DSC00575.jpg|thumb|Gofr brukselski]]
'''Gofr brukselski''' ([[język francuski|fr.]] ''Gaufre de Bruxelles'', [[język niderlandzki|nid.]] ''Brusselse wafel'') – lekki [[gofr]] na bazie rzadkiego [[Ciasto drożdżowe|ciasta drożdżowego]] bez cukru, będący specjałem [[kuchnia belgijska|kuchni belgijskiej]]. Znany także poza granicami [[Belgia|Belgii]], np. w [[Stany Zjednoczone|Ameryce]] jako „gofr belgijski”. Nie należy go mylić z gofrem z [[Liège]], czyli [[gofr leodyjski|leodyjskim]].
 
== Opis ==
Gofr brukselski jest duży, lekki i idealnie prostokątny, o wymiarzewymiarach 16 na 18 cm<ref name="Yves Van Maldeghem"/>. Oficjalnie ma 20 dużych „kratkowanych wgłębień”<ref name="Yves Van Maldeghem"/>. Jego struktura jest delikatna („prawie można przez niego patrzeć”), a skórka powinna być złocistobrązowa i chrupiąca<ref name="Yves Van Maldeghem"/>, zaś środek miękki<ref name="Sofie"/> .
 
== Nazwa ==
Linia 12:
Po raz pierwszy gofry brukselskie pojawiły się w sprzedaży w 1839 roku<ref name="Max"/>. Maximilien Consael sprzedawał je w obwoźnej luksusowej cukierni, o sali restauracyjnej udekorowanej lustrami, która nazywała się „Grand Etablissement Max” i zatrzymywała się m.in. na jarmarkach<ref name="Max"/>. Oprócz gofrów dostępne były także [[appelbeignet]], robione według własnej receptury<ref name="Max"/>. Zamówione gofry brukselskie były przynoszone klientom do stołu przez szykownie ubranych kelnerów<ref name="Max"/>. Do „Grand Etablissement Max” uczęszczały wyższe sfery<ref name="Max"/>.
 
Obecnie w centrum historycznej Gandawy zlokalizowana jest restauracja „Etablissement Max” (adres: Goudenleeuwplein 3), gdzie gofry brukselskie są wypiekane przez potomka ich „wynalazcy”, Yvesa Van Maldeghema, według oryginalnej [[Receptura (przepis)|receptury]] i za pomocą dwunastu autentycznych [[gofrownica|gofrownic]], które są rozgrzewane nad płomieniami ognia gazowego, podobnie jak miało to miejsce w XIX wieku<ref name="Max">{{Cytuj stronę | url =http://www.etablissementmax.be/geschiedenis/#kerktoren | tytuł = Welkom bij Max | praca = Onder de kerktoren: van toen naar nu | opublikowany = etablissementmax.be | język = nl | data dostępu = 2018-08-03 }}</ref>.
 
Współcześnie gofry brukselskie są popularnym belgijskim ''[[street food]]''<ref name="Street Food">{{Cytuj książkę | autor = Bruce Kraig, Colleen Taylor Sen Ph.D. | tytuł = Street Food around the World: An Encyclopedia of Food and Culture: An Encyclopedia of Food and Culture | wydawca = ABC-CLIO | data = 2013 | strony = 50 | isbn = 1598849557 }}</ref>.
 
== Przyrządzanie i podawanie ==
Gofry brukselskie robi się z rzadkiego ciasta drożdżowego, przyrządzanego bez [[cukier spożywczy|cukru]], którego się nie ugniata, tylko ubija i miesza [[Trzepaczka kuchenna|trzepaczką]] aż do uzyskania [[Homogenizacja|homogenicznej]] masy<ref name="Yves Van Maldeghem"/>. Podstawowymi składnikami ciasta są<ref name="Sofie">{{Cytuj stronę | url = https://koken.vtm.be/de-keuken-van-sofie/recept/brusselse-wafels-van-sofie | tytuł = Brusselse wafels van Sofie | autor = Sofie Dumont | rok = 2016 | opublikowany = koken.vtm.be | język = nl | data dostępu = 2018-08-03 }}</ref>:
* [[mąka pszenna]],
* woda,
Linia 36:
Gofry brukselskie są znane w Stanach Zjednoczonych jako „gofry belgijskie” ([[język angielski|ang.]] ''Belgian waffles'')<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.europeancuisines.com/Belgium-Belgian-Waffle-Recipes-Liege-Waffles-Brussels-Waffles | tytuł = Brussels Waffles | opublikowany = European cuisines | język = en | data dostępu = 2018-08-05 }}</ref>, a wersję takiego gofra można zamówić w restauracjach i kawiarniach na terenie całego kraju<ref name="Street Food"/><ref name="Vermersch"/>.
 
Po raz pierwszy gofry brukselskie zostały zaprezentowane szerokiej publiczności amerykańskiej na [[wystawa światowa|światowej wystawie]] w 1964 roku, która odbyła się w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]. Zyskały uznanie, dzięki temu, że były lekkie i chrupiące, w porównaniu do swoich amerykańskich odpowiedników<ref>{{Cytuj książkę | autor = Siobhan Wallace, Alexandra Penfold | tytuł = New York a la Cart: Recipes and Stories from the Big Apple's Best Food Trucks | wydawca = Hachette | miejsce = Wielka Brytania | data = 2013 | strony = | isbn = 0762448245}}</ref>. Podczas trwania wystawy gofry brukselskie, były wypiekane według rodzinnej receptury, wypiekali dla zwiedzających wystawę. Maurice i Rose Vermersch wraz z córką MariePaule, wypiekali dla zwiedzających wystawę średnio 2500 gofrów dziennie, po które ustawiała się długa kolejka<ref name="Vermersch">{{Cytuj stronę | url = http://www.dailymail.co.uk/femail/article-2609436/She-sold-Belgian-waffles-1964-Worlds-Fair.html | tytuł = She sold Belgian waffles 1964 Worlds Fair| autor = Associated Press| rok = 2014 | opublikowany = dailymail.co.uk | język = en | data dostępu = 2018-08-05 }}</ref>. Gofry brukselskie dekorowali bitą śmietaną, cukrem pudrem i kawałkami truskawek<ref name="Vermersch"/>.
 
== Przypisy ==