Terafim używane były przez ludy pasterskie w tym Izraelitów w okresie przed [[Niewola babilońska|wygnaniemniewolą babilońska]]. [[Biblia]] wspomina o nich parokrotnie. W Rdz 31,19 [[Rachela]] zabrała terafim swojego ojca, [[Aramejczycy|Aramejczyka]] [[Laban]]a, a jego gniew świadczył o tym, jak bardzo terafim było dla niego ważne. W [[Księga Sędziów|Księdze Sędziów]] terafim wymieniono parokrotnie jako przedmioty kultu i symbole domowego kapłaństwa. Z kolei w [[1 Księga Samuela|1. Księdze Samuela]] (1 Sm 19, 13-16), żona [[Dawid (król Izraela)|Dawida]], [[Mikal]] włożyła wielkie terafim wielkości człowieka do łóżka, aby ukryć ucieczkę Dawida przed gniewem króla Saula. Słowo występuje również w 3 rozdziale księgi proroka [[Ozeasz|Ozeasza]] (Oz. 3,4 w przekładzie [[Biblia warszawska|Biblii warszawskiej]]).
Prorocy zwalczali terafim jako zabobonbałwochwalstwo (por. 1 Sm 15,23; Za 10,2), zaś reforma króla [[Jozjasz]]a nakazywała je zniszczyć (2 Krl 23,23).
