Augustianie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Augustianie w Polsce: poprawa linków |
→Augustianie w Polsce: popr. pisowni Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 25:
== Augustianie w Polsce ==
Do [[Polska|Polski]] w jej ówczesnych granicach (konkretnie do [[Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty w Krakowie|Krakowa]]) zostali sprowadzeni z [[Królestwo Czech|Czech]] w 1342 roku przez króla [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]]. W roku 1331 zostali sprowadzeni na Pomorze do [[Klasztor Augustianów w Policach-Jasienicy|Polic]] przez [[Barnim III Wielki|
Klasztory w Polsce należały do prowincji bawarskiej i były podzielone na trzy okręgi: polski, mazowiecki i ruski{{odn|Górczyk|2016|s=58}}. Do okręgu polskiego należały klasztory w Krakowie, Olkuszu, Książu Wielkim, Wieluniu, Krasnymstawie i Pilźnie; do mazowieckiego klasztory w [[Kościół św. Marcina w Warszawie|Warszawie (1356)]], [[Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rawie Mazowieckiej|Rawie (1356)]] i [[Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Ciechanowie|Ciechanowie (1358)]]; do ruskiego w Brześciu Litewskim i [[Klasztor Augustianów w Grodnie|Grodnie (1494)]]{{odn|Górczyk|2016|s=59}}. Samodzielna polska [[prowincja zakonna]] powstała 6 lipca 1547 roku. Podczas reformacji nastąpił kryzys, we wszystkich klasztorach było dziesięciu ojców, z czego jeden w Ciechanowie{{odn|Górczyk|2016|s=62-64}}. Ponowny rozwój nastąpił od XVII wieku. Klasztory na terenach zaboru rosyjskiego zostały zniesione w 1864 r. [[Kasata klasztorów w zaborze rosyjskim|w ramach szerszej kasaty]]. Do XX wieku przetrwał tylko klasztor [[Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty w Krakowie|w Krakowie]] .
| |||