Stefan Dąb-Biernacki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Na uchodźstwie: ort. |
→Na uchodźstwie: drobne techniczne |
||
Linia 67:
=== Na uchodźstwie ===
Generał Dąb-Biernacki przedostał się do [[Francja|Francji]], jednak gen. [[Władysław Sikorski]] odsunął go – tak jak większość piłsudczyków – od wszelkich funkcji w Armii Polskiej na Zachodzie. Został osadzony w [[Ośrodek Oficerski w Cerizay|obozie oficerskim w Cerizay]] k. [[Angers]] dla „nieprawomyślnych” i „sprawców klęski wrześniowej”. Obóz zwany był przez oficerów „Wiśniowcem” w nawiązaniu do znanego w Polsce [[Zakład Karny Nowy Wiśnicz|więzienia w Wiśniczu]] i do znaczenia francuskiego słowa „cerise” (wiśnia). Po upadku Francji w czerwcu 1940 roku oficerowie z Cerizay ewakuowali się do Anglii na własną rękę. Tu umieszczono ich na wysepce [[Bute]] u zachodnich wybrzeży [[Szkocja|Szkocji]] w dwóch obozach (Rothesay i Tignabruich) pod jedną nazwą Samodzielny Obóz Rothesay. W środowisku wojskowym wyspa Bute uważana była za obóz karny. W obozie prowadzono agitację przeciwko gen. Sikorskiemu. Przewodził temu gen. Dąb-Biernacki.
W połowie lipca 1940 roku zwrócił się do Naczelnego Wodza z prośbą o przeniesienie w [[stan spoczynku]]{{odn|Kania|2014|s=83 przypis 65}}. W liście do gen. Sikorskiego zarzucił mu odsunięcie doświadczonych dowódców, fałszywe informowanie Francuzów o przebiegu klęski wrześniowej, dzielenie oficerów na lepszych i gorszych, a także zaprzepaszczenie wojska we Francji. W dniach 17–20 października 1940 roku przed Sądem Polowym nr 3 w Londynie odbył się proces gen. Dąb-Biernackiego. Sąd uznał go winnym popełnienia czynów z artykułu 57 i 64 [[Kodeks karny wojskowy#Kodeks Karny Wojskowy z 1932|k.k.w.]], za co skazał go na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz [[Degradacja (wojsko)|degradację]]{{odn|Kania|2014|s=82}}. W listopadzie 1940 został zwolniony z wojska. Na życzenie władz polskich Dąb-Biernacki został osadzony w więzieniu brytyjskim. W kwietniu 1941 roku stanął przed Sądem Polowym nr 9 w Londynie pod zarzutem kierowania spiskiem przeciwko rządowi gen. Sikorskiego. W składzie orzekającym zasiedli: generał brygady [[Zygmunt Bohusz-Szyszko]] (przewodniczący), członkowie: kontradmirał [[Jerzy Świrski]] i gen. bryg. [[Stanisław Ujejski]]. Sprawny przebieg procesu zapewnił pułkownik audytor Tadeusz Jaskólski. Sąd uznał go za winnego popełnienia [[Zbrodnia|zbrodni]] kierowania antyrządowym [[Spisek|spiskiem]] i skazał na cztery lata pozbawienia wolności i degradację{{odn|Kania|2014|s=82-83}}. Odbył rok kary pozbawienia wolności, po czym został zwolniony z powodu złego stanu zdrowia{{odn|Kania|2014|s=83 przypis 65}}.▼
Gdy w 1943 stanowisko Naczelnego Wodza objął gen. [[Kazimierz Sosnkowski]], Dąb-Biernacki został zwolniony z więzienia i wyjechał do Irlandii, gdzie zajmował się pszczelarstwem (z wykształcenia inżynier rolnik). Po wojnie gospodarował na farmie w Walii. Został pochowany na [[Cmentarz Brompton w Londynie|Cmentarzu Brompton w Londynie]].▼
▲W kwietniu 1941 roku stanął przed Sądem Polowym nr 9 w Londynie pod zarzutem kierowania spiskiem przeciwko rządowi gen. Sikorskiego. W składzie orzekającym zasiedli: generał brygady [[Zygmunt Bohusz-Szyszko]] (przewodniczący), członkowie: kontradmirał [[Jerzy Świrski]] i gen. bryg. [[Stanisław Ujejski]]. Sprawny przebieg procesu zapewnił pułkownik audytor Tadeusz Jaskólski. Sąd uznał go za winnego popełnienia [[Zbrodnia|zbrodni]] kierowania antyrządowym [[Spisek|spiskiem]] i skazał na cztery lata pozbawienia wolności i degradację{{odn|Kania|2014|s=82-83}}. Odbył rok kary pozbawienia wolności, po czym został zwolniony z powodu złego stanu zdrowia{{odn|Kania|2014|s=83 przypis 65}}.
▲Gdy w 1943 stanowisko Naczelnego Wodza objął gen. [[Kazimierz Sosnkowski]], Dąb-Biernacki został zwolniony z więzienia i wyjechał do Irlandii, gdzie zajmował się pszczelarstwem (z wykształcenia inżynier rolnik).
=== Rodzina ===
| |||