ß: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ) |
||
Linia 9:
ß jest wymawiane w identyczny sposób jak dwuznak ''ss'' (''doppel-S''). Po reformie ortograficznej z 1996 r. ''ß'' używa się wyłącznie po [[dyftong]]ach i długich [[samogłoska]]ch, a w pozostałych przypadkach zapisywane jest ''ss''. Nie dotyczy to wersji alfabetu stosowanej w Szwajcarii i Liechtensteinie, gdzie zawsze używa się ''ss'', a ''ß'' nie funkcjonuje w ogóle. Ponadto zastępowanie ß przez ''ss'' jest obowiązkowe, gdy czcionka nie zawiera tego znaku lub słowo go zawierające zapisywane jest dużymi literami - niedozwolone jest zatem użycie dużej litery [[B]], podobnej do escetu kształtem. W porządku alfabetycznym ß jest równoznaczne z ''ss''.
Escet funkcjonuje zasadniczo jako miniskuła, gdyż nie znajduje się na początku żadnego słowa, a w zapisie wielkimi literami w jego miejsce stosuje się ''SS'' (historycznie stosowano również formę ''SZ''). Zastępowanie ''ß'' majuskułą ''SS'' budzi problem, gdyż w m.in. nazwach własnych (szczególnie nazwiskach) przekształcając wielkie litery ''SS'' w małe nie wiadomo czy w ich miejscu stoi ''ß'' czy ''ss''. Stąd pojawiły się postulaty stworzenia majuskuły escetu ('''ẞ'''), która ostatecznie została oficjalnie uznana przez Radę Ortografii Niemieckiej w 2017 r.<ref>
Niekiedy ''ß'' stosowano zamiast polskiego ''sz''.
| |||