Tenryū-ji: Różnice pomiędzy wersjami

|nazwa = Tenryū-ji 天龍寺

|nazwa oryginalna = {{k|ja|天龍寺}}

|rok liczby zakonników =

W miejscu przyszłego klasztoru Tenryū istniał konwent Danrin-ji, ufundowany przez cesarzową [[Tachibana-no-Kachiko]] (橘嘉智子, [[786]]-–[[850]]), żonę cesarza [[Saga (cesarz Japonii)|Sagi]] ([[786]]-–[[842]]). Powstał on w okresie ''jowa'' (834-848). W połowie okresu [[Heian]] (794-1192) klasztor ten popadł w całkowitą ruinę. Cesarz [[Go-Saga]] ([[1220]]-–[[1272]]) po abdykacji wybudował w tym miejscu pałac nazwany Kameyama-dono. Pałac został odziedziczony przez cesarza [[Kameyama|Kameyamę]] ([[1249]]-–[[1305]]), a później przez wnuka – cesarza [[Go-Daigo]] ([[1288]]-–[[1339]]).

W sierpniu 1339 roku zmarł cesarz Go-Daigo i [[Musō Soseki]] poprowadził ceremonię. Natychmiast także przedstawił [[siogun]]owi [[Takauji Ashikaga|Takaujiemu Ashikadze]] plan zamienienia letniego pałacu cesarskiego Kameyama na klasztor zen poświęcony zmarłemu cesarzowi. Po wyrażeniu zgody natychmiast ruszyły prace budowlane i główny budynek klasztoru Tenryū był gotowy w 1340 roku. Wkrótce także zmieniono nazwę na Ryakuō Shishō Zen-ji (暦応資聖禅寺). Jednak po śnie brata sioguna [[Tadayoshi Ashikaga|Tadayoshiego]], w którym złoty smok wyłonił się z rzeki i wzbił nad świątynię, zmieniono nazwę na Tenryū Shishō Zen-ji, w skrócie – Tenryū-ji<ref name="ReferenceA">Heinrich Dumoulin. ''Zen Buddhism: a History. Japan''. Strs. 162.</ref>.

W 1344 roku klasztor został poświęcony. Był uważany za pokutę sioguna Takaujiego, za krzywdy jakie wyrządził cesarzowi Go-Daigo. W czasie ceremonii poświęcenia modlono się na wszystkich zmarłych po obu stronach konfliktu<ref name="ReferenceA" />.

W 1343 roku Musō zaprojektował ogród klasztorny. W 1345 roku ukończono budowę budynku Dharmy (jap. ''hattō''), więc kompleks klasztorny mógł być uważany za zakończony i Musō zrezygnował ze stanowiska opata, przekazując je w ręce swojego ucznia – [[Mukyoku Shigen]]a ([[1282]]-–[[1359]]).

Na liście systemu [[Gozan (zen)|gozan]] z 1341 roku klasztor zajmował drugą pozycję z klasztorów Kioto, po [[Nanzen-ji]]. Na ostatniej liście pochodzącej z 1386 roku w okresie panowania [[siogun]]a [[Yoshimitsu Ashikaga|Yoshimitsu Ashikagi]] ([[1358]]-–[[1408]]) zajmował pozycję pierwszą, przy czym "pierwszym„pierwszym klasztorem zen w kraju"kraju” był Nanzen, wyodrębniony na samym szczycie<ref>Heinrich Dumoulin. ''Zen Buddhism: a History. Japan''. Strs. 151.</ref>.

Pod koniec swojego życia mistrz zen Ryūzan Tokken ([[1284]]-–[[1358]]) został opatem Tenryū-ji (a był także opatem [[Kennin-ji]] oraz [[Nanzen-ji]]).

Jedną z ciekawszych postaci na stanowisku 236. opata tego klasztoru (od 1868) był [[Yuri Tekisui]] (znany także jako Giboku Tekisui) ([[1822]]-–[[1899]]), który odnowił klasztor po zniszczeniach oraz był pierwszym reprezentantem połączonych tradycji zen w narodowym instytucie znanym jako [[Daikyō-in]]<ref>Heinrich Dumoulin. ''Zen Buddhism: a History. Japan''. Strs. 403.</ref>.

W 1893 roku 238 opatem został [[Gazan Shotei]] ([[1853]]-–[[1900]]).

W 1864 roku wybuchły zamieszki w Kioto, w wyniku których klasztor prawie całkowicie spłonął. Gdy sytuacja się uspokoiła, pod kierunkiem [[Tekisui Giboku]] ([[1822]]-–[[1899]]), klasztor został odbudowany, chociaż ze względu na trudny okres trwało to bardzo długo. W 1871 roku został mianowany opatem jeszcze na wpół zburzonego klasztoru. W rok później zaczął prowadzić także [[Linia przekazu Dharmy zen|linię przekazu]] Tenryū-ji i jego celem stało się zgromadzenie jak największej ilości praktykujących, co stało się możliwe po ukończeniu budynku Dharmy w klasztorze. W 1883 roku udało się otworzyć nowy budynek mnichów, który prowadził od 1889 roku [[Ryōen Genseki]] ([[1842]]-–[[1918]]), do tej pory zbierający pieniądze na odbudowę klasztoru. W 1892 roku Tekisui zrezygnował ze stanowiska opata i przekazał je Ryōenowi. Po kilku latach Ryōnen oddał to stanowisko ponownie Tekisuiemu, gdyż konieczne były dalsze prace rekonstrukcyjne. Odbudowa klasztoru została zakończona w 1899 roku, roku śmierci mistrza Tekisui Giboku<ref>Heinrich Dumoulin. ''Zen Buddhism: a History. Japan''. Strs. 406.</ref>.

W latach 20. XX wieku opatem klasztoru został [[Seki Seisetsu Genjo]] ([[1877]]-–[[1945]]). Później opatem został jego uczeń [[Seki Bokuo Sou'un]] ([[1903]]-–[[1991]]).

* Archiwalne zbiory ilustracji i tekstów jakich jak ''Shanaingoryō-ezu'' (遮那院御領絵図), ''Ōkoshokyōkanji-no-ezu'' (往古諸郷館地之絵図), ''Ōeikinmyō-ezu'' (応永鈞命絵図), ''Tōryōeiyo-bakuseki'' (東陵永與墨蹟) i pisma [[Kitabatake Chikafusa|Kitabake Kitabatake|Chikafusy Kitabake]]