Klimient Woroszyłow: Różnice pomiędzy wersjami

Podczas [[Wojna domowa w Rosji|wojny domowej w Rosji]] w 1918 współorganizował ukraińską 5. Armię i był jej pierwszym dowódcą, po czym dowodził Frontem Carycyńskim, pełnił funkcję zastępcy dowódcy i członka Rady Wojskowej Frontu Południowego, a następnie objął dowodzenie 10. Armią, na czele której pozostawał do 26 grudnia 1918 r., biorąc udział w odparciu dwóch szturmów [[Kozacy dońscy|Kozaków dońskich]] [[Piotr Krasnow|Piotra Krasnowa]] [[ObronaBitwa Carycynao Carycyn|na Carycyn]]<ref>P. Kenez, ''Red Attack, White Resistance: Civil War in South Russia 1918'', New Academia Publishing, Washington DC 2004, ISBN 09744493457, s. 174.</ref>. Woroszyłow został odwołany ze stanowiska w rezultacie konfliktu, jaki wybuchł latem 1918 r. między nim i [[Józef Stalin|Stalinem]] a komisarzem spraw wojskowych i morskich [[Lew Trocki|Lwem Trockim]]<ref name=":0" /><ref>J. D. Smele, ''The "Russian" Civil Wars 1916-1926. Ten Years That Shook the World'', Hurst&Company, London 2015, ​ISBN 978-1-84904-721-0​, s. 82-83.</ref>. Dwaj pierwsi jawnie sabotowali prowadzoną przez Trockiego reorganizację Armii Czerwonej i wprowadzanie do niej byłych oficerów armii carskiej. Woroszyłow i Stalin jawnie sprzeciwiali się postawionemu na czele Frontu Południowego gen. [[Pawieł Sytin|Pawłowi Sytinowi]]. Trocki domagał się nawet postawienia Woroszyłowa przed sądem wojskowym<ref name=":0">E. Mawdsley, ''Wojna domowa w Rosji 1917-1920'', Bellona, Warszawa 2010, ​{{ISBN|978-83-11-11638-2}}​, s. 122.</ref>.