Perepłut: Różnice pomiędzy wersjami

'''Perepłut''' – zagadkowa postać z wierzeń [[Słowianie wschodni|Słowian wschodnich]], bóstwo lub demon o niejasnej funkcji. Pojawia się w spisie bogów i demonów XII-wiecznej ruskiej interpolacji ''Słowa św. Grigorija'' (sam rękopis pochodzi z [[XV wiek]]u), a także w ''Słowie św. Jana Złotoustego''{{r|sss}}{{r|strzelczyk}}.

 

{{cytat|wiły, Mokosz, Dziwę, Peruna, Chorsa, ród i rodzanice, upiory i brzeginie, i Perepłuta, i obracając się przepijają do niego w rogach{{r|sss}}{{r|strzelczyk}}}}

Imię Perepłuta mogło zostać zniekształcone przy kopiowaniu rękopisu{{r|sss}}. Wspomniane obracanie się i przepijanie stanowią prawdopodobnie ślady obrzędowości magicznej z elementami [[taniec|tańca]] i [[Libacja (rytuał)|libacji]]{{r|gieysztor}}. [[Aleksiej Sobolewski]] poprawiał słowa ''w rogach'' (''v rožech'') na ''porohach'' (''porožech''), uważając Perepłuta za demona zapewniającego pomyślność przy przekraczaniu progów rzecznych, stąd możliwa jego identyfikacja jako bóstwa wodnego, z etymologią od słów ''pere-'' „przez” i ''pluti-'' „płynąć”{{r|sss}}{{r|gieysztor}}. [[Aleksander Brückner]] z kolei uważał Perepłuta za demona losu, wywodząc jego imię od ruskiego ''putat’'', ''splutat’'' – „wikłać”, „pętać”{{r|sss}}{{r|gieysztor}}. Etymologię tę przyjął [[Stanisław Urbańczyk]], rekonstruując teonim w formie ''Pereput''{{r|gieysztor}}. Pojawiały się także mało prawdopodobne próby wiązania go z [[Simargł]]em i kultami płodnościowymi{{r|gieysztor}}.