Pochodził z zamożnej polskiej rodziny arystokratycznej, w której protoplastą możności rodziny był dziadek Edwarda barona Rastawieckiego, Andrzej Rastawiecki który od Józefa II uzyskał tytuł barona Galicji. Sam Edward urodził się w dworku w Nowosiółkach, który znajdował się nieopodal budowanej w tym samym czasie z fundacji Ludwika barona Rastawieckiego [[Nowosiółki (powiat tomaszowski)|świątyni greckokatolickiej.]]. Jego matką była Teresa Krajewska z Krajewa herbu Trzaska, która pochodziła z bardzo bogatej rodziny. Ojcem był [[Ludwik baron Rastawiecki]], który w 1803 roku zakupił majątek w Nowosiółkach. Rodzice chcąc zapewnić jak najlepszego wykształcenie synowi w 1816 roku wyjechali do Warszawy, gdzie Edward baron Rastawiecki podjął naukę w Liceum Warszawskim.<ref>{{Cytuj |autor = Engeström Benzelstjern Wawrzyniec |tytuł = Kilka słów o Edwardzie Rastawieckim |data = 1882|url= http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=19892&from=pubindex&dirids=4&lp=5902|miejsce = Poznań|wydawca = Drukarnia J. I. Kraszewskiego | język = pl}}</ref>. Po nauce w [[Liceum Warszawskie|Liceum Warszawskim]] ukończył 1829 studia na wydziale administracyjnym [[Uniwersytet Warszawski|Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego]]. Do 1830 pracował jako aplikant w [[Bank Polski (Królestwo Polskie)|Banku Polskim]], a następnie był doradcą w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Odziedziczony majątek pozwolił mu na poświęcenie się nauce. Radca Dyrekcji Głównej [[Towarzystwo Kredytowe Ziemskie w Królestwie Polskim|Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskim]] z województwa lubelskiego w [[1834]] roku<ref>Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 375. </ref>Dzięki jego wsparciu finansowemu ukazała się praca Ignacego Zagórskiego pt. ''Monety dawnej Polski, jako też prowincji i miast do niej niegdyś należących, z trzech ostatnich wieków'' (1845). Wspierał rozwój polskiej [[archeologia|archeologii]], finansując prace archeologiczne w [[Królestwo Kongresowe|Królestwie Polskim]]. Był członkiem od 1846 Cesarskiego Towarzystwa Historii i Starożytności Rosyjskich oraz od 1850 Towarzystwa Naukowego w [[Kraków|Krakowie]]. Czynnie działałDziałał w [[Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych|Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych]]. Członek [[Towarzystwo Rolnicze w Królestwie Polskim|Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim]] w [[1858]] roku<ref>Roczniki Gospodarstwa Krajowego. R. 16, 1858, T. 32, nr 1, Warszawa 1858, s. 179.</ref>. W latach 1860–1866 był jego wiceprezesem, a w roku 1868 został ''wieczystym i honorowym'' członkiem Towarzystwa.
Odbywał podróże po Europie w poszukiwaniu źródeł do dziejów polskich. W czasie podróży po Polsce kompletował kolekcję dzieł sztuki, m.in. gromadził monety i obrazy. Zbiory te odkupił [[Seweryn Mielżyński]], który przekazał je [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|Towarzystwu Przyjaciół Nauki]] w [[Poznań|Poznaniu]] oraz Gabinetowi Archeologicznemu [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. W ''Bibliotece Warszawskiej'' publikował swoje artykuły z historii sztuki.
Edward Rastawiecki zmarł w swoim warszawskim pałacyku przy ulicy Mazowieckiej 14. Został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim]] w Warszawie.
