Kazimierz Grus: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
m drobne redakcyjne
Linia 12:
W okresie międzywojennym – podobnie jak Maja Berezowska – opublikował wiele karykatur odbieranych obecnie jako antysemickie. Kilkadziesiąt takich rysunków pokazano w 2013 r. na wystawie w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie<ref>Wystawa "'Obcy i niemili' Antysemickie rysunki z prasy polskiej 1919-1939". Katalog Wystawy str. 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85. ŻIH, Warszawa 2013.</ref>. Z drugiej strony utrzymywał przyjacielskie kontakty z [[Julian Tuwim|Julianem Tuwimem]] – poetą żydowskiego pochodzenia<ref>Eryk Lipiński: Drzewo szpilkowe. Warszawa: 1976, s. 87 31.</ref>. Jednocześnie opublikował też wiele karykatur odbieranych obecnie jako antyniemieckie<ref>K. Grus, A. Romanowski, Górny Śląsk; Kraków 1921, 16 s. Encyklopedia Powstań Śląskich, red. F. Hawranek i in., Opole 1982, 164; 216-217</ref> i antyrosyjskie<ref>A. Lazari, O. Riabow, Polacy i Rosjanie we wzajemnej karykaturze, Warszawa 2008, s. 14, 21.</ref>.
 
Grus posiadał szerokie spektrum zainteresowań artystycznych, ponieważ tworzył [[karykatura|karykatury]], rysunki, ilustracje książkowe oraz plakaty. Specjalizował się w karykaturze społeczno-politycznej i obyczajowej. Grus był znany z tego, że potrafił oddać po mistrzowsku charakter poszczególnych zwierząt, a szczególnie jego umiejętności w tej dziedzinie odsłoniły się w rysunkach przeznaczonych dla dzieci i młodzieży. Grus stał się znany jako ilustrator popularnych książek dla dzieci i młodzieży: [[Maria Kownacka|Marii Kownackiej]] "O szewczyku Łukaszku co szył buty dla ptaszków"; [[Kornel Makuszyński|Kornela Makuszyńskiego]] "Wesoły zwierzyniec"; [[Bronisława Ostrowska|Bronisławy Ostrowskiej]] "Szklana Góra"; "O małpce Kiki i słoniach" (Grus również napisał wierszowany tekst do tej książeczki), oraz książek [[Jan Żabiński|Jana Żabińskiego]]: "Jak powstała trąba słonia"; "Jak się zwycięża"; "Któż by przypuszczał?… To i owo o zwierzętach"; "Na srogim lwie"; "To i owo o wężach". Stworzył on również serię rysunków ilustrujących frazeologizmy widziane oczyma dziecka - zbiór części tych rysunków został opublikowany w książce pt. "250 razy Mały Kazio" (Łódź 1957) <ref>{{cytuj książkę |tytuł = [[Literatura dla dzieci. Podręcznik dla studentów kierunków pedagogicznych]]|wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe UAM]]|miejsce = [[Poznań]]|rok = 2015|autor = [[Antoni Smuszkiewicz]] |strony = 55}}</ref>.
 
W czasie II wojny św. ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem w okupowanej Warszawie. Po wojnie zamieszkał w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 26 i rysował zwłaszcza do [[Szpilki (czasopismo)|"Szpilek"]]. Pod koniec życia ożenił się powtórnie z Zofią, zd. Risop.